OCD - OCPD

[Eveline]

http://en.wikipedia.org/wiki/Obsessive% ... e_disorder

Obsessive–compulsive disorder
From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to: navigation, search
"OCD" redirects here. For other uses, see OCD (disambiguation).
Not to be confused with Obsessive–compulsive personality disorder.
Obsessive–compulsive disorder
Classification and external resources

Frequent hand washing is a common compulsion in OCD sufferers.
ICD-10 F42.
ICD-9 300.3
DiseasesDB 33766
MeSH D009771

Obsessive–compulsive disorder (OCD) is a mental disorder characterized by intrusive thoughts that produce anxiety, by repetitive behaviors aimed at reducing anxiety, or by combinations of such thoughts (obsessions) and behaviors (compulsions). The symptoms of this anxiety disorder range from repetitive hand-washing and extensive hoarding to preoccupation with sexual, religious, or aggressive impulses. These symptoms can be alienating and time-consuming, and often cause severe emotional and economic loss. The acts of those who have OCD may appear paranoid and come across to others as psychotic. However, except in some severe cases, OCD sufferers generally recognize their thoughts and subsequent actions as irrational, and they may become further distressed by this realization.

OCD is the fourth most common mental disorder and is diagnosed nearly as often as asthma and diabetes mellitus.[1] In the United States, one in 50 adults has OCD.[2] The phrase "obsessive–compulsive" has become part of the English lexicon, and is often used in an informal or caricatured manner to describe someone who is meticulous, perfectionistic, absorbed in a cause, or otherwise fixated on something or someone.[3] Although these signs may be present in OCD, a person who exhibits them does not necessarily have OCD, and may instead have obsessive–compulsive personality disorder (OCPD) or some other condition, such as an autism spectrum disorder. The symptoms of OCD can range from difficulty with odd numbers to nervous habits such as opening a door and closing it a certain number of times before one leaves it either open or shut.
Contents
[hide]

* 1 Signs and symptoms
o 1.1 Obsessions
o 1.2 Compulsions
o 1.3 OCD without overt compulsions
* 2 Causes
o 2.1 Psychological
o 2.2 Biological
* 3 Diagnosis
o 3.1 Differential diagnosis
* 4 Management
o 4.1 Behavioral therapy
o 4.2 Medication
o 4.3 Alternative drug treatments
o 4.4 Electroconvulsive therapy (ECT)
o 4.5 Psychosurgery
o 4.6 Treatment in children and adolescents
* 5 Epidemiology
o 5.1 Comorbidity
* 6 Prognosis
o 6.1 Cognitive performance
* 7 Law
* 8 History
* 9 Society and culture
* 10 References
* 11 Further reading
* 12 External links

[edit] Signs and symptoms
[edit] Obsessions
World Health Organization map of obsessive compulsive disorders, 2002.
Main article: Intrusive thoughts

The typical sufferer performs tasks, or compulsions, to seek relief from obsession-related anxiety. Within and among individuals, the initial obsessions, or intrusive thoughts, can vary in their clarity and vividness. A relatively vague obsession could involve a general sense of disarray or tension, accompanied by a belief that life cannot proceed as normal while the imbalance remains. A more articulable obsession could be a preoccupation with the idea of violently hurting others or oneself.[4][5] A survey of healthy university students found that virtually all of them had these types of thoughts from time to time.[6] Like these students, OCD sufferers generally do not enact or even enjoy these violent thoughts.[7] On the contrary, they are pathologically disturbed[8] by these ideas—and by the sense that they could inexplicably possess them. Other obsessions concern the possibility that someone or something other than oneself—such as God, the Devil, or disease—will harm either the sufferer or the people or things that the sufferer cares about. Some people dread entire concepts, fearing their materialization by causes that may seem implausible or indiscriminate to others. For example, a generalized fear of contamination might entail not only wariness of bodily secretions or excretions, but also apprehension toward household chemicals, radioactivity, newsprint, pets, or even soap.[9]

Sexual obsessions may involve intrusive thoughts or images of "kissing, touching, fondling, oral sex, anal sex, intercourse, and rape" with "strangers, acquaintances, parents, children, family members, friends, coworkers, animals and religious figures", and can include "heterosexual or homosexual content" with persons of any age.[10] As with other intrusive, unpleasant thoughts or images, most people have some disquieting sexual thoughts at times, but people with OCD may attach extraordinary significance to the thoughts. For example, obsessive fears about sexual orientation can appear to the sufferer, and even to those around them, as a crisis of sexual identity.[11][12] The doubt that accompanies OCD leads to uncertainty regarding whether one might act on the troubling thoughts, resulting in self-criticism or self-loathing.[10]

Some people with OCD may sense that the physical world is qualified by certain immaterial conditions. These people might intuit invisible protrusions from their bodies,[13] or could feel that inanimate objects are ensouled. These intuitions and feelings do not stem from socially accepted religious or metaphysical convictions, such as animism; even a child with OCD might find their obsessive notions ultimately silly.[13] However, even if the OCD sufferer understands that their notions do not correspond with the external world, they feel that they must act as though their notions were correct. For example, an individual who engages in compulsive hoarding might be inclined to treat inorganic matter as if it had the sentience or rights of living organisms, but such an individual might find their consequent behavior irrational on a more intellectual level. However, Insel and Akiskal (1986) noted that in severe OCD, obsessions can shift into delusions when resistance to the obsession is abandoned and insight into its senselessness is lost.
[edit] Compulsions
Main article: Compulsive behavior

While some with OCD perform compulsive rituals because they inexplicably feel they must, others act compulsively so as to mitigate the anxiety that stems from particular obsessive thoughts. The sufferer might feel that these actions somehow either will prevent a dreaded event from occurring, or will push the event from their thoughts. In any case, the sufferer's reasoning is so idiosyncratic or distorted that it results in significant distress for the sufferer or for those around them.

Compulsions include counting specific things (such as footsteps) or in specific ways (for instance, by intervals of two) and doing other repetitive actions, often with atypical sensitivity to numbers or patterns. People might repeatedly wash their hands[14] or clear their throats, repeatedly check that their parked cars have been locked before leaving them, turn lights on and off, keep doors shut or closed at all times, touch objects a certain number of times before exiting a room, or walk in a certain routine way like only stepping on a certain color of tile.

People rely on compulsions as an escape from their obsessive thoughts; however, they are aware that the relief is only temporary, that the intrusive thoughts will soon come back. Some people use compulsions to avoid situations that may trigger their obsessions. Although some people do certain things over and over again, they don't necessarily perform these actions compulsively. For example, bedtime routines, learning a new skill, and religious practices are not compulsions. Whether or not behaviors are compulsions depends on the context in which the behaviors are performed. For example, arranging and ordering DVDs or videos for eight hours a day would be expected of one who works in a video store, but would seem abnormal in other situations.[15]

For some people with OCD, these tasks, along with the attendant anxiety and fear, can take hours of each day, making it hard for the person to fulfill their work, family, or social roles. In some cases, these behaviors can also cause adverse physical symptoms: People who obsessively wash their hands with antibacterial soap and hot water (to remove germs) can make their skin red and raw with dermatitis.[16] To others, these tasks may appear odd and unnecessary. But for the sufferer, such tasks can feel critically important, and must be performed in particular ways. OCD sufferers are aware that their thoughts and behavior are not rational,[17] but they feel bound to comply with them to fend off feelings of panic or dread.
[edit] OCD without overt compulsions
Main article: Purely Obsessional OCD

OCD sometimes manifests without overt compulsions.[18] Informally nicknamed "Pure-O",[19] OCD without overt compulsions could, by one estimate, characterize as many as 50 percent to 60 percent of OCD cases.[20] Rather than engaging in observable compulsions, the person with this subtype might perform more covert, mental rituals, or might feel driven to avoid the situations in which particular thoughts seem likely to intrude.[19] As a result of this avoidance, people can struggle to fulfill both public and private roles, even if they place great value on these roles and even if they had fulfilled the roles successfully in the past.[19] Moreover, a sufferer's avoidance can confuse others who do not know its origin or intended purpose, as it did in the case of a man whose wife began to wonder why he would not hold their infant child.[19]
[edit] Causes
[edit] Psychological

Scholars generally agree that both psychological and biological factors play a role in causing the disorder, although they differ in their degree of emphasis upon either type of factor.

From the 14th to the 16th century in Europe, it was believed that people who experienced blasphemous, sexual, or other obsessive thoughts were possessed by the Devil.[21] Based on this reasoning, treatment involved banishing the "evil" from the "possessed" person through exorcism.[22] In the early 1910s, Sigmund Freud attributed obsessive–compulsive behavior to unconscious conflicts which manifested as symptoms.[22] Freud describes the clinical history of a typical case of "touching phobia" as starting in early childhood, when the person has a strong desire to touch an item. In response, the person develops an "external prohibition" against this type of touching. However, this "prohibition does not succeed in abolishing" the desire to touch; all it can do is repress the desire and "force it into the unconscious".[23]

The cognitive–behavioral model suggests that compulsive behaviour is carried out to remove anxiety-provoking intrusive thoughts. Unfortunately this only brings about temporary relief as the thought re-emerges. Each time the behaviour occurs it is negatively reinforced by the relief from anxiety, thereby explaining why the dysfunctional activity increases and generalizes (extends to other, related stimuli) over a period of time. For example, after touching a door-knob a person might have the thought that they may develop a disease as a result of contamination. They then experience anxiety, which is relieved when they wash their hands. This might be followed by the thought "but did I wash them properly?" causing an increase in anxiety once more, the hand-washing once again rewarded by the removal of anxiety (albeit briefly) and the cycle being repeated when thoughts of contamination re-occur. The distressing thoughts might then spread to fear of contamination from e.g. a chair (someone might have touched the chair after touching the door handle). The National Institute of Mental Health estimates that more than two percent of the U.S. population suffers from obsessive–compulsive disorder or OCD. Approximately 50% of men that suffer from obsessive–compulsive disorder, suffer from sexual side-effects as a result of OCD, and that 37% of men suffering from OCD are plagued with erectile dysfunction.[24]
[edit] Biological
Main article: Biology of obsessive–compulsive disorder
This section may contain original research. Please improve it by verifying the claims made and adding references. Statements consisting only of original research may be removed. More details may be available on the talk page. (January 2009)

OCD has been linked to abnormalities with the neurotransmitter serotonin, although it could be either a cause or an effect of these abnormalities. Serotonin is thought to have a role in regulating anxiety. To send chemical messages from one neuron to another, serotonin must bind to the receptor sites located on the neighboring nerve cell. It is hypothesized that the serotonin receptors of OCD sufferers may be relatively understimulated. This suggestion is consistent with the observation that many OCD patients benefit from the use of selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs), a class of antidepressant medications that allow for more serotonin to be readily available to other nerve cells.[25]

A possible genetic mutation may contribute to OCD. A mutation has been found in the human serotonin transporter gene, hSERT, in unrelated families with OCD[26]. Moreover, data from identical twins supports the existence of a "heritable factor for neurotic anxiety".[27] Further, individuals with OCD are more likely to have first-degree family members exhibiting the same disorders than do matched controls. In cases where OCD develops during childhood, there is a much stronger familial link in the disorder than cases in which OCD develops later in adulthood. In general, genetic factors account for 45-65% of OCD symptoms in children diagnosed with the disorder.[28] Environmental factors also play a role in how these anxiety symptoms are expressed; various studies on this topic are in progress and the presence of a genetic link is not yet definitely established.

Abnormal brain development and subsequent malfunction may contribute to the manifestation of OCD. A miscommunication between the orbitofrontal cortex (OFC), caudate nucleus, and thalamus may be a factor. The caudate nucleus lies between the OFC and thalamus and ordinarily prevents signals from being returned to the thalamus; if the caudate nucleus does not function normally the thalamus may become hyperactive and create an unceasing cycle of activity between the OFC and the thalamus, resulting in heightened anxiety. People with OCD evince increased grey matter volumes in bilateral lenticular nuclei, extending to the caudate nuclei, while decreased grey matter volumes in bilateral dorsal medial frontal/anterior cingulate gyri. [29] OFC overactivity is attenuated in patients who have successfully responded to SSRI medication, a result believed to be caused by increased stimulation of serotonin receptors 5-HT2A and 5-HT2C.[30] The striatum, linked to planning and the initiation of appropriate actions, has also been implicated; mice genetically engineered with a striatal abnormality exhibit OCD-like behavior, grooming themselves three times as frequently as ordinary mice. [31] Recent evidence supports the possibility of a heritable predisposition for neurological development favoring OCD[32].

Rapid onset of OCD in children may be caused by Group A streptococcal infection, a condition identified by its acronym PANDAS.[33] It has been suggested that PANDAS should be addressed as a possible cause of child OCD before other pharmacological remedies are attempted. [34]
[edit] Diagnosis

Formal diagnosis may be performed by a psychologist, a psychiatrist or psychoanalyst. To be diagnosed with OCD, a person must have obsessions, compulsions, or both, according to the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM). The Quick Reference to the 2000 edition of the DSM[35] suggests that several features characterize clinically significant obsessions and compulsions. Such obsessions, the DSM says, are recurrent and persistent thoughts, impulses, or images that are experienced as intrusive and that cause marked anxiety or distress. These thoughts, impulses, or images are of a degree or type that lies outside the normal range of worries about conventional problems. A person may attempt to ignore or suppress such obsessions, or to neutralize them with some other thought or action, and will tend to recognize the obsessions as idiosyncratic or irrational.

Compulsions become clinically significant when a person feels driven to perform them in response to an obsession, or according to rules that must be applied rigidly, and when the person consequently feels or causes significant distress. Therefore, while many people who do not suffer from OCD may perform actions often associated with OCD (such as ordering items in a pantry by height), the distinction with clinically significant OCD lies in the fact that the person who suffers from OCD must perform these actions, otherwise they will experience significant psychological distress. These behaviors or mental acts are aimed at preventing or reducing distress or preventing some dreaded event or situation; however, these activities are not logically or practically connected to the issue, or they are excessive. In addition, at some point during the course of the disorder, the individual must realize that their obsessions or compulsions are unreasonable or excessive. Moreover, the obsessions or compulsions must be time-consuming (taking up more than one hour per day) or cause impairment in social, occupational, or scholastic functioning.[35] It is helpful to quantify the severity of symptoms and impairment before and during treatment for OCD. In addition to the patient’s estimate of the time spent each day harboring obsessive-compulsive thoughts or behaviors, Fenske and Schwenk in their article “Obsessive-Compulsive Disorder: Diagnosis and Management,” argue that more concrete tools should be used to gauge the patient’s condition (2009). This may be done with rating scales, such as the most trusted Yale-Brown Obsessive Compulsive Scale (Y-BOCS). With measurements like these, psychiatric consultation can be more appropriately determined because it has been standardized. [36]
[edit] Differential diagnosis

OCD is often confused with the separate condition obsessive–compulsive personality disorder. The two are not the same condition, however. OCD is egodystonic, meaning that the disorder is incompatible with the sufferer's self-concept.[21][37] Because disorders that are ego dystonic go against an individual's self-concept, they tend to cause much distress. OCPD, on the other hand, is ego syntonic—marked by the individual's acceptance that the characteristics displayed as a result of this disorder are compatible with their self-image. Ego syntonic disorders understandably cause no distress. Persons suffering from OCD are often aware that their behavior is not rational and are unhappy about their obsessions but nevertheless feel compelled by them. Persons with OCPD are not aware of anything abnormal about themselves; they will readily explain why their actions are rational, and it is usually impossible to convince them otherwise. Persons with OCD are ridden with anxiety; persons who suffer from OCPD, by contrast, tend to derive pleasure from their obsessions or compulsions.[38]

Equally frequently, these rationalizations do not apply to the overall behavior, but to each instance individually; for example, a person compulsively checking their front door may argue that the time taken and stress caused by one more check of the front door is considerably less than the time and stress associated with being robbed, and thus the check is the better option. In practice, after that check, the individual is still not sure, and deems it is still better in terms of time and stress to do one more check, and this reasoning can continue as long as necessary.

Some OCD sufferers exhibit what is known as overvalued ideas. In such cases, the person with OCD will truly be uncertain whether the fears that cause them to perform their compulsions are irrational or not. After some discussion, it is possible to convince the individual that their fears may be unfounded. It may be more difficult to do ERP therapy on such patients, because they may be, at least initially, unwilling to cooperate. For this reason OCD has often been likened to a disease of pathological doubt, in which the sufferer, while not usually delusional, is often unable to realize fully which dreaded events are reasonably possible and which are not. There are severe cases when the sufferer has an unshakeable belief within the context of OCD which is difficult to differentiate from psychosis.[39]

OCD is different from behaviors such as gambling addiction and overeating. People with these disorders typically experience at least some pleasure from their activity; OCD sufferers do not actively want to perform their compulsive tasks, and experience no pleasure from doing so. OCD is characterized as an anxiety disorder, but like many forms of chronic stress it can lead to clinical depression over time. The constant stress of the condition can cause sufferers to develop a deadening of spirit, a numbing frustration, or sense of hopelessness. OCD's effects on day-to-day life—particularly its substantial consumption of time—can produce difficulties with work, finances and relationships. There is no known cure for OCD as of yet, but there are a number of successful treatment options available.
[edit] Management

According to a team of Duke University-led psychiatrists, behavioral therapy (BT), cognitive therapy (CT), and medications should be regarded as first-line treatments for OCD.[40] Psychodynamic psychotherapy may help in managing some aspects of the disorder. The American Psychiatric Association notes a lack of controlled demonstrations that psychoanalysis or dynamic psychotherapy are effective "in dealing with the core symptoms of OCD."[41]
[edit] Behavioral therapy

The specific technique used in BT/CBT is called exposure and ritual prevention (also known as "exposure and response prevention") or ERP; this involves gradually learning to tolerate the anxiety associated with not performing the ritual behavior. At first, for example, someone might touch something only very mildly "contaminated" (such as a tissue that has been touched by another tissue that has been touched by the end of a toothpick that has touched a book that came from a "contaminated" location, such as a school.) That is the "exposure". The "ritual prevention" is not washing. Another example might be leaving the house and checking the lock only once (exposure) without going back and checking again (ritual prevention). The person fairly quickly habituates to the anxiety-producing situation and discovers that their anxiety level has dropped considerably; they can then progress to touching something more "contaminated" or not checking the lock at all—again, without performing the ritual behavior of washing or checking.

Exposure ritual/response prevention (ERP) has been demonstrated to be the most effective treatment for OCD. Using ERP alone, one can become completely symptom free. However, the individual must be highly motivated and consistent. It has generally been accepted that psychotherapy, in combination with psychotropic medication, is more effective than either option alone. However, more recent studies have shown no difference in outcomes for those treated with the combination of medicine and CBT versus CBT alone.[42]

Association splitting is a new technique aimed at reducing obsessive thoughts. The method draws upon the “fan effect” of associative priming[43]: The sprouting of new associations diminishes the strength of existing ones. As OCD patients show marked biases or restrictions in OCD-related semantic networks (e.g., cancer is only associated with “illness” or “death”, fire is only associated with “danger” or “destruction”)[44], they are encouraged to imagine neutral or positive associations to OCD-related cognitions (cancer = zodiac sign, animal, lobster; fire = fireflies, fireworks, candlelight-dinner). First studies tentatively confirm the feasibility and effectiveness of the approach for a subgroup of patients[45].
[edit] Medication

Medications as treatment include selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs) such as paroxetine, sertraline, fluoxetine, escitalopram, and fluvoxamine as well as the tricyclic antidepressants, in particular clomipramine. SSRIs prevent excess serotonin from being pumped back into the original neuron that released it. Instead, serotonin can then bind to the receptor sites of nearby neurons and send chemical messages or signals that can help regulate the excessive anxiety and obsessive thoughts. In some treatment-resistant cases, a combination of clomipramine and an SSRI has shown to be effective even when neither drug on its own has been efficacious.

Benzodiazepines are also used in treatment. It's not uncommon to administer this class of drugs during the "latency period" for SSRIs or as synergistic adjunct long-term. Although widely prescribed, benzodiazepines have not been demonstrated as an effective treatment for OCD and may be habit-forming in those with a history of substance abuse.[46]

Serotonergic antidepressants typically take longer to show benefit in OCD than with most other disorders they are used to treat. It is common for 2–3 months to elapse before any tangible improvement is noticed. In addition to this, treatment usually requires high doses. Fluoxetine, for example, is usually prescribed in doses of 20 mg per day for clinical depression, whereas with OCD the dose will often range from 20 mg to 80 mg or higher, if necessary. In most cases antidepressant therapy alone will only provide a partial reduction in symptoms, even in cases that are not deemed treatment-resistant. Much current research is devoted to the therapeutic potential of the agents that affect the release of the neurotransmitter glutamate or the binding to its receptors. These include riluzole, memantine, gabapentin, N-Acetylcysteine and lamotrigine. MDMA, which is a powerful and illicit serotonergic drug, has also been anecdotally reported to temporarily alleviate the symptoms of OCD.

Low doses of the newer atypical antipsychotics olanzapine, quetiapine, ziprasidone and risperidone have also been found to be useful as adjuncts in the treatment of OCD. The use of antipsychotics in OCD must be undertaken carefully, however, since, although there is very strong evidence that at low doses they are beneficial (most likely due to their dopamine receptor antagonism), at high doses these same antipsychotics have proven to cause dramatic obsessive–compulsive symptoms even in those patients who do not normally have OCD[citation needed]. This can be due to the antagonism of 5-HT2A receptors becoming very prominent at these doses and outweighing the benefits of dopamine antagonism.[citation needed] However, the antidepressant mirtazapine, which is a 5-HT2A antagonist, has been shown to benefit to OCD patients.[47] Another point that must be noted with antipsychotic treatment is that SSRIs inhibit the chief enzyme that is responsible for metabolising antipsychotics—CYP2D6—so the dose will be effectively higher than expected when these are combined with SSRIs. Also, it must be noted that antipsychotic treatment should be considered as augmentation treatment when SSRI treatment does not bring positive results.
[edit] Alternative drug treatments

The naturally occurring sugar inositol has been suggested as a treatment for OCD[48], as it appears to modulate the actions of serotonin and reverse desensitisation of neurotransmitter receptors. St John's Wort has been claimed to be of benefit due to its (non-selective) serotonin re-uptake inhibiting qualities[citation needed], although a double-blind study using a flexible-dose schedule (600–1800 mg/day) found no difference between St John's Wort and a placebo[49].

Nutrition deficiencies may also contribute to OCD and other mental disorders. Vitamin and mineral supplements may aid in such disorders and provide nutrients necessary for proper mental functioning[50].

Opioids may significantly reduce OCD symptoms, though their use is not sanctioned for treatment due to physical dependence and long term drug tolerance[citation needed]. Tramadol is an atypical opioid that appears to provide the anti-OCD effects of an opiate and inhibit the re-uptake of serotonin (in addition to norepinephrine)[51]. Oral morphine, administered once weekly, has been shown to reduce OCD symptoms in some treatment-resistant patients. The mechanism of therapeutic action is unknown.[52]

Hallucinogens such as LSD, peyote, and Tryptamine alkaloid psilocybin have been proposed as treatment due to their observed effects on OCD symptoms[53]. It has been hypothesised that hallucinogens may stimulate 5-HT2A receptors and, less significantly, 5-HT2C receptors, causing an inhibitory effect on the orbitofrontal cortex, an area of the brain strongly associated with hyperactivity and OCD[54].

Regular nicotine treatment may ameliorate symptoms of OCD, although the pharmacodynamical mechanism by which this is achieved is not yet known, and more detailed studies are needed to fully confirm this hypothesis[55].
[edit] Electroconvulsive therapy (ECT)

This has been found effective in severe and refractory cases.[56]
[edit] Psychosurgery

For some, neither medication, support groups nor psychological treatments are helpful in alleviating obsessive–compulsive symptoms. These patients may choose to undergo psychosurgery as a last resort. In this procedure, a surgical lesion is made in an area of the brain (the cingulate cortex). In one study, 30% of participants benefited significantly from this procedure.[8] Deep-brain stimulation and vagus nerve stimulation are possible surgical options which do not require destruction of brain tissue. In the US, the Food and Drug Administration approved deep-brain stimulation for the treatment of OCD under a humanitarian device exemption requiring that the procedure be performed only in a hospital with specialist qualifications to do so.[57]

In the US, psychosurgery for OCD is a treatment of last resort and will not be performed until the patient has failed several attempts at medication (at the full dosage) with augmentation, and many months of intensive cognitive–behavioral therapy with exposure and ritual/response prevention.[58] Likewise, in the UK, psychosurgery cannot be performed unless a course of treatment from a suitably qualified cognitive–behavioral therapist has been carried out.
[edit] Treatment in children and adolescents

Although the causes of OCD in younger age groups range from brain abnormalities to psychological preoccupations, life stress may also contribute to childhood cases of OCD—acknowledging these stressors plays an important role in treating the disorder. In her article “Factors Influencing the Onset of Childhood Obsessive Compulsive Disorder” Tina M. D’Alessandro reports that such stressors as bullying and traumatic familial deaths have caused anxiety and depression in children, conditions that have led to their development of OCD. In order to reduce suffering and prevent OCD-related mortality in adulthood, D’Alessandro emphasizes the importance of considering these stressors early-on so as to guide the child toward treatment as soon as possible.[59]

As with adults, behavioral treatment has proven to be quite effective in reducing ritual behaviors of OCD. A key component to the success of such treatments in children and adolescents consists of family member involvement which can be established in a number of different ways. Dr. Judith L. Rapoport stresses the importance of familial participation during the child’s therapy sessions as well as outside the sessions, in the form of creating behavioral observations and reports.[60] Additionally, parental intervention aids in providing positive reinforcement for the child when s/he exhibits appropriate behaviors as alternatives to his/her compulsive response. Therapy, in general, has proven very helpful to children and adolescents with OCD according to Dr. Paul L. Adams. Parents may expect the duration of weekly sessions to last one to two years, but the results are quite valuable. Adams reports such changes in his own patients as the acquisition of a larger circle of friends, the child exhibiting less shyness, and being far less self-critical after considering the true meaning behind his/her obsession and learning how to cope with it in therapy sessions.[61]

For phasing out obsessive thoughts, Rapoport reports that the mental technique of “thought stopping” has been successful particularly among adolescents. In this procedure, whenever the individual has an obsessive thought, s/he is encouraged to either mentally or verbally pronounce “STOP” in mid-thought to interrupt the obsession. Additionally, Rapoport reports a modification of this process so as to prevent “STOP” for becoming a stimulus to the obsessive thoughts: the child is to call to mind the thought, interrupt by loudly counting backward from ten, and then evoke a pleasant scene—in one subject, this reduced the obsessive frequencies by 80% in just one week and eliminated them in four.[62]
[edit] Epidemiology
Disability-adjusted life year for obsessive-compulsive disorder per 100,000 inhabitants in 2002.
no data less than 45 45-52.5 52.5-60 60-67.5 67.5-75 75-82.5 82.5-90 90-97.5 97.5-105 105-112.5 112.5-120 more than 120

OCD does not have a higher affinity for a specific gender. It can begin as early as the age of two, but most often begins in the late teens for males and the early twenties for females. Studies have placed the prevalence between one and three percent,[vague] although the prevalence of clinically recognized OCD is much lower, suggesting that many individuals with the disorder may not be diagnosed.[63] The fact that many individuals do not seek treatment may be due in part to stigma associated with OCD.

In a 1980 study of adults from several U.S. cities, the lifetime prevalence rate of OCD for both sexes was recorded at 2.5 percent. Education also appears to be a factor. The lifetime prevalence of OCD is lower for those who have graduated high school than for those who have not (1.9 percent versus 3.4 percent). However, in the case of college education, lifetime prevalence is higher for those who graduate with a degree (3.1 percent) than it is for those who have only some college background (2.4 percent). As far as age is concerned, the onset of OCD usually ranges from the late teenage years until the mid-20s in both sexes, but the age of onset tends to be slightly younger in males than in females.[64]

A study suggests that OCD symptoms in Japanese patients are similar to those found in Western countries, suggesting that this disorder transcends culture and geography. The study, published in 2008, appears to contradict previous theories, said the study’s lead author, Hisato Matsunaga. Having "hypothesized that symptom structure might be substantially influenced by the sociocultural differences", Hisato said that he was surprised by the results.

It has been proposed that sufferers are generally of above-average intelligence, as the very nature of the disorder necessitates complicated thinking patterns.[65]
[edit] Comorbidity

People with OCD may be diagnosed with other conditions, such as generalized anxiety disorder, anorexia nervosa, social anxiety disorder, bulimia nervosa, Tourette syndrome, Asperger syndrome, compulsive skin picking, body dysmorphic disorder, trichotillomania, and (as already mentioned) obsessive–compulsive personality disorder. There is some research demonstrating a link between drug addiction and OCD as well. Many who suffer from OCD also suffer from panic attacks. There is a higher risk of drug addiction among those with any anxiety disorder (possibly as a way of coping with the heightened levels of anxiety), but drug addiction among OCD patients may serve as a type of compulsive behavior and not just as a coping mechanism. Depression is also extremely prevalent among sufferers of OCD. One explanation for the high depression rate among OCD populations was posited by Mineka, Watson, and Clark (1998), who explained that people with OCD (or any other anxiety disorder) may feel depressed because of an "out of control" type of feeling.[66] In further consideration of OCD comorbidities, the research of Fenske and Schwenk reports that studies have shown that depression among those with OCD is particularly alarming because their risk of suicide is high; more than 50 percent of patients experience suicidal tendencies, and 15 percent have attempted suicide.[67]Individuals with OCD have also been found to be affected by delayed sleep phase syndrome at a substantially higher rate than the general public.[68]
[edit] Prognosis
Wiki letter w.svg This section requires expansion.
[edit] Cognitive performance

OCD is associated with higher IQ.[65][69]

A 2009 study which conducted "a battery of neuropsychological tasks to assess nine cognitive domains with a special focus on executive functions" concluded that "few neuropsychological differences emerged between the OCD and healthy participants when concomitant factors were controlled."[70]
[edit] Law

Although research suggests that individuals with obsessive-compulsive disorder may be unusually inclined to ensure the safety of themselves and others,[71][72][73] some jurisdictions have passed catch-all "mental illness" legislation that may inadvertently and adversely affect the civil liberties of OCD sufferers.[citation needed]
[edit] History
Wiki letter w.svg This section requires expansion.
[edit] Society and culture

* British poet, essayist, and lexicographer Samuel Johnson is an example of a historical figure with a retrospective diagnosis of OCD. He had elaborate rituals for crossing the thresholds of doorways, repeatedly walked up and down staircases counting the steps, and had compulsions regarding repetitive prayer which were most likely a form of religious scrupulosity.[74][75][76]

* American aviator and filmmaker Howard Hughes is known to have suffered from OCD and it is believed that his mother may have also been a sufferer. Friends of Hughes have mentioned his obsession with minor flaws in clothing and he is reported to have had a great fear of germs, common among OCD patients.[77] He also suffered from Social Anxiety Disorder (SAD) and Post-traumatic Stress Disorder (PTSD) due to an aviation accident in which he was severely injured[citation needed]. This resulted in his becoming reclusive later in life.

* English footballer David Beckham has been outspoken regarding his struggle with OCD. He has told media that he has to count all of his clothes, and that magazines have to lie in a straight line. If there are three soda cans in his refrigerator, he will throw one out to make an even pair, and if there are any more at home they have to be placed in a cupboard. In hotels, any books that are on a shelf must be moved into a drawer. He has also explained that his reason for getting more tattoos is that he feels addicted to the pain of the needle. He has expressed a desire to get help for his problems.[78]

* American game show host Marc Summers has written a book about how OCD has affected his life. The book is titled Everything in Its Place: My Trials and Triumphs with Obsessive Compulsive Disorder.[79]

* Actor, comedian and game show host Howie Mandel partially attributes his success in comedy to his ability to express himself through OCD, his unique humour manifested from his brain's complex processes. Howie says his success today is attributed to the internalization of OCD or "pure O" rather than the external nature of the illness that gave him his success in comedy. He says he needs to express himself continually as this mitigates the obsession. Howie has been proactive in lobbying government to have OCD recognized by insurance companies to offer programs to cover the cost of therapy.[citation needed]

[edit] References

1. ^ Hollander, Eric; Dan J. Stein (1997). "Diagnosis and assessment". Obsessive–compulsive Disorders. nforma Health Care. p. 1. ISBN 0203215214.
2. ^ Null, Gary (2006). "Obsessive–compulsive disorder". Get Healthy Now. Seven Stories Press. pp. 269. ISBN 1583220429.
3. ^ Berrios G E (1985) Obsessional Disorders: A Conceptual History. Terminological and Classificatory Issues. In Bynum W F et al. (eds) The Anatomy of Madness Vol I , London, Tavistock, pp 166-187
4. ^ Baer (2001), p. 33, 78
5. ^ Baer (2001), p. xiv.
6. ^ Baer (2001), p. 7
7. ^ Baer (2001), pp. 43–44
8. ^ a b Barlow, D. H. and V. M. Durand. Essentials of Abnormal Psychology. California: Thomson Wadsworth, 2006.
9. ^ "OCD and Contamination". http://www.homestead.com/westsuffolkpsych/Dirt.html. Retrieved 2007-06-28.
10. ^ a b Osgood-Hynes, Deborah. Thinking Bad Thoughts (PDF). MGH/McLean OCD Institute, Belmont, MA, published by the OCD Foundation, Milford, CT. Retrieved on December 30, 2006.
11. ^ Steven Phillipson I Think It Moved Center for Cognitive-Behavioral Psychotherapy, OCDOnline.com. Retrieved on May 14, 2009.
12. ^ Mark-Ameen Johnson, I'm Gay and You're Not : Understanding Homosexuality Fears brainphysics.com. Retrieved on May 14, 2009.
13. ^ a b Mash, E. J., & Wolfe, D. A. (2005). Abnormal child psychology (3rd ed.). Belmont, CA: Thomson Wadsworth, p. 197.
14. ^ Boyd, Mary Ann (2007). Psychiatric Nursing. Lippincott Williams & Wilkins. pp. 418. ISBN 0397551789. http://books.google.com/books?id=3UUuXw7ISM0C&pg=PA418.
15. ^ "Obsessive-Compulsive Disorder, (2005)". http://www.webmd.com/anxiety-panic/guid ... e-disorder.. Retrieved 2009-12-15.
16. ^ "Hygiene of the Skin: When Is Clean Too Clean? Subtopic: "Skin Barrier Properties and Effect of Hand Hygiene Practices", Paragraph 5.". http://www.cdc.gov/ncidod/eid/vol7no2/larson.htm. Retrieved 2009-03-26.
17. ^ Elkin, G. David (1999). Introduction to Clinical Psychiatry. McGraw–Hill Professional. ISBN 0838543332.
18. ^ Freeston, M. & Ladouceur, R(2003). What do patients do with their obsessive thoughts? Behaviour Research and Therapy, 35, 335-348.
19. ^ a b c d Hyman, B. M., & Pedrick, C. (2005). The OCD workbook: Your guide to breaking free from obsessive–compulsive disorder (2nd ed.). Oakland, CA: New Harbinger, pp. 125-126.
20. ^ Weisman, M.M., Bland, R.C., Canino, G.J., Greenwald, S., Hwu, H.G., Lee, C.K., et al. (1994). The cross national epidemiology of obsessive–compulsive disorder. Journal of Clinical Psychiatry, 55, 5-10.
21. ^ a b Aardema, F. & O'Connor. (2007). The menace within: obsessions and the self. International Journal of Cognitive Therapy, 21, 182-197.
22. ^ a b M. A. Jenike; Baer, L.; & W. E. Minichiello. Obsessive Compulsive Disorders: Theory and Management. Littleton, MA: PSG Publishing, 1986.
23. ^ Freud, Sigmund (1950). Totem and Taboo:Some Points of Agreement between the Mental Lives of Savages and Neurotics. trans. Strachey. New York: W. W. Norton & Company. ISBN 0-393-00143-1. p. 29.
24. ^ Obsessive–Compulsive Disorder,Scientist, September 2009
25. ^ BBC Science and Nature: Human Body and Mind. Causes of OCD. Accessed April 15, 2006.
26. ^ Ozaki, N., D Goldman, W. H., Plotnicov, K., Greenberg, B. D., J Lappalainen, G. R., & Murphy, D. L. (2003). Serotonin transporter missense mutation associated with a complex neuropsychiatric phenotype. Molecular Psychiatry, Volume 8, 933-936. [1]
27. ^ Rasmussen, S.A. "Genetic Studies of Obsessive Compulsive Disorder" in Current Insights in Obsessive Compulsive Disorder, eds. E. Hollander; J. Zohar; D. Marazziti & B. Oliver. Chichester, England: John Wiley & Sons, 1994, pp. 105-114.
28. ^ Abramowitz, Jonathan; et al (2009). "Obsessive-compulsive disorder". The Lancet 374 (9688): 491-9. doi:10.1016/S0140-6736(09)60240-3.
29. ^ Radua, Joaquim; Mataix-Cols, David (November 2009). "Voxel-wise meta-analysis of grey matter changes in obsessive–compulsive disorder". British Journal of Psychiatry 195: 393-402. doi:10.1192/bjp.bp.108.055046.
30. ^ Kim, Ki; et al (2002). "Obsessive-Compulsive Disorder Associated With a Left Orbitofrontal Infarct". Journal of Neuropsychiatry and Clinical Neurosciences 14: 88-89.
31. ^ Welch, Jeffrey; et al (August 2007). "Cortico-striatal synaptic defects and OCD-like behaviours in Sapap3-mutant mice". Nature 448: 894–900. doi:10.1038/nature06104.
32. ^ Menzies, Lara; et al (September 2007). "Neurocognitive endophenotypes of obsessive-compulsive disorder". Brain 130: 3223–3236. doi:10.1093/brain/awm205.
33. ^ "PANDAS studies are no longer recruiting patients". Bethesda, MD: National Institute of Mental Health, Pediatrics and Developmental Neuroscience Branch. 24 February 2009. http://intramural.nimh.nih.gov/pdn/web.htm. Retrieved 13 December 2009.
34. ^ http://www.nytimes.com/2005/05/22/magaz ... wanted=all
35. ^ a b Quick Reference to the Diagnostic Criteria from DSM-IV-TR. Arlington, VA: American Psychiatric Association, 2000.
36. ^ Fenske, J., & Schwenk, T.. (2009). Obsessive-Compulsive Disorder: Diagnosis and Management. American Family Physician, 80(3), 239-45. Platinum Periodicals. (Document ID: 1803225831).
37. ^ Aardema, F. & O'Connor. (2003). Seeing white bears that are not there: Inference processes in obsessions. Journal of Cognitive Psychotherapy, 17, 23-37.
38. ^ Carter, K. "Obsessive–compulsive personality disorder." PSYC 210 lecture: Oxford College of Emory University. Oxford, GA. April 11, 2006.
39. ^ O'Dwyer, Anne-Marie Carter, Obsessive–compulsive disorder and delusions revisited, The British Journal of Psychiatry (2000) 176: 281-284
40. ^ Doctor's Guide. (2007). New guidelines to set standards for best treatment of OCD. Doctor's Guide Publishing, Ltd.
41. ^ Koran LM, Hanna GL, Hollander E, Nestadt G, Simpson HB; American Psychiatric Association. "Practice guideline for the treatment of patients with obsessive–compulsive disorder."PDF (1.10 MiB) Am J Psychiatry 2007; 164(7 Suppl): 5-53. PMID 17849776.
42. ^ Foa EB, Liebowitz MR, Kozak MJ, Davies S, Campeas R, Franklin ME, Huppert JD, Kjernisted K, Rowan V, Schmidt AB, Simpson HB, Tu X. (2005). Randomized, placebo-controlled trial of exposure and ritual prevention, clomipramine, and their combination in the treatment of obsessive–compulsive disorder. Am J Psychiatry, 162(1):151-61.
43. ^ Anderson JR (1974). Retrieval of prepositional information from long-term memory. Cognitive Psychology. 6, 451-474.
44. ^ Jelinek L, Hottenrott B, Moritz S (2009). When cancer is associated with illness but no longer with animal or zodiac sign: investigation of biased semantic networks in obsessive-compulsive disorder (OCD). Journal of Anxiety Disorders. 23,1031-1036.
45. ^ Moritz S, Jelinek L, Klinge R, Naber D (2007). Fight fire with fireflies! Association Splitting: a novel cognitive technique to reduce obsessive thoughts. Behavioural and Cognitive Psychotherapy. 35, 631-635.
46. ^ Blanco C, Olfson M, Stein DJ, Simpson HB, Gameroff MJ, Narrow WH. (2006). Treatment of obsessive–compulsive disorder by U.S. psychiatrists. J Clin Psychiatry, 67(6):946-51.
47. ^ Koran LM, Gamel NN, Choung HW, Smith EH, Aboujaoude EN (2005). "Mirtazapine for obsessive–compulsive disorder: an open trial followed by double-blind discontinuation". Journal of Clinical Psychiatry 66 (4): 515–520.
48. ^ "Inositol in psychiatry". http://www.biopsychiatry.com/inositol.htm. Retrieved 2007-06-28.
49. ^ Kobak KA, et al. (2005). "St John's wort versus placebo in obsessive–compulsive disorder: results from a double-blind study.". Int Clin Psychopharmacol. 20 (6): 299–304. doi:10.1097/00004850-200511000-00003. PMID 16192837.
50. ^ Lakhan SE, Vieira KF (2008). "Nutritional therapies for mental disorders". Nutr J 7: 2. doi:10.1186/1475-2891-7-2. PMID 18208598.
51. ^ Goldsmith TB, Shapira NA, Keck PE (1999). "Rapid remission of OCD with tramadol hydrochloride". The American journal of psychiatry 156 (4): 660–1. PMID 10200754. http://ajp.psychiatryonline.org/cgi/con ... 156/4/660a.
52. ^ Koran LM, Aboujaoude E, Bullock KD, Franz B, Gamel N, Elliott M. (2005). "Double-blind treatment with oral morphine in treatment-resistant obsessive-compulsive disorder.". The journal of clinical psychiatry 66 (3): 353-9. PMID 15766302. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15766302.
53. ^ "Psilocybin in the Treatment of Obsessive Compulsive Disorder". http://www.maps.org/research/psilo/azproto.html. Retrieved 2007-06-28.
54. ^ Perrine DM (July 1999). "Hallucinogens and obsessive–compulsive disorder". Am J Psychiatry 156 (7): 1123. PMID 10401480. http://www.ajp.psychiatryonline.org/cgi ... 156/7/1123.
55. ^ Lundberg S, Carlsson A, Norfeldt P, Carlsson ML (2004). "Nicotine treatment of obsessive–compulsive disorder". Prog. Neuropsychopharmacol. Biol. Psychiatry 28 (7): 1195–9. doi:10.1016/j.pnpbp.2004.06.014. PMID 15610934.
56. ^ Eva M Cybulska (Feb.2006). "Obsessive Compulsive disorder, the brain and electroconvulsive therapy". British Journal of Hospital Medicine.67(2):77-82.
57. ^ Barlas S (April 8, 2009). "FDA Approves Pioneering Treatment for Obsessive- Compulsive Disorder". Psychiatric Times 26 (4). http://www.psychiatrictimes.com/ocd/art ... 68/1399208.
58. ^ Surgical Procedures for Obsessive–Compulsive Disorder, by M. Jahn and M. Williams, Ph.D,. BrainPhysics OCD Resource, Accessed July 6, 2008.
59. ^ D'Alessandro, T.. (2009). Factors Influencing the Onset of Childhood Obsessive Compulsive Disorder. Pediatric Nursing, 35(1), 43-6.(Document ID: 1692809821).
60. ^ Rapoport, J. E. (1989). Obsessive-compulsive Disorder In Children & Adolescents. Washington: American Psychiatric Press.
61. ^ Adams, P. L. (1973). Obsessive Children: A Sociopsychiatric Study. Philadelphia: Brunner / Mazel.
62. ^ Rapoport, J. E. (1989). Obsessive-compulsive Disorder In Children & Adolescents. Washington: American Psychiatric Press.
63. ^ Fireman B, Koran LM, Leventhal JL, Jacobson A (2001). "The prevalence of clinically recognized obsessive–compulsive disorder in a large health maintenance organization". The American journal of psychiatry 158 (11): 1904–10. doi:10.1176/appi.ajp.158.11.1904. PMID 11691699.
64. ^ Antony, M. M.; F. Downie & R. P. Swinson. "Diagnostic issues and epidemiology in obsessive–compulsive disorder". in Obsessive–Compulsive Disorder: Theory, Research, and Treatment, eds. M. M. Antony; S. Rachman; M. A. Richter & R. P. Swinson. New York: The Guilford Press, 1998, pp. 3-32.
65. ^ a b Yaryura-Tobias, José; Fugen A. Neziroglu (1997). Obsessive-compulsive disorder spectrum: pathogenesis, diagnosis, and treatment. American Psychiatric Publishing. pp. 19-20. ISBN 978-0880487078. http://books.google.com/books?id=vzFN_g ... &ct=result.
66. ^ Mineka S, Watson D, Clark LA (1998). "Comorbidity of anxiety and unipolar mood disorders". Annual review of psychology 49: 377–412. doi:10.1146/annurev.psych.49.1.377. PMID 9496627.
67. ^ Fenske, J., & Schwenk, T.. (2009). Obsessive-Compulsive Disorder: Diagnosis and Management. American Family Physician, 80(3), 239-45. Platinum Periodicals. (Document ID: 1803225831).
68. ^ Turner, Jo; Lynne Drummond, Suman Mukhopadhyay, Hamid Ghodse, Sarah White, Anusha Pillay, Naomi Fineberg (2007 June). "A prospective study of delayed sleep phase syndrome in patients with severe resistant obsessive–compulsive disorder". World Psychiatry 6 (2): 108-111. PMID 18235868.
69. ^ Peterson, B.S.; D.S. Pine, P. Cohen, J.S. Brook (2001). "Prospective, longitudinal study of tic, obsessive-compulsive, and attention-deficit/hyperactivity disorders in an epidemiological sample". J Am Acad Child Adolesc Psychiatry 40 (6): 685-695. PMID 11392347.
70. ^ Bédarda, Marie-Josée; Christian C. Joyala, Lucie Godbouta, Sophie Chantalb (2009). "Executive Functions and the Obsessive-Compulsive Disorder: On the Importance of Subclinical Symptoms and Other Concomitant Factors". Archives of Clinical Neuropsychology 24 (6): 585-598. PMID 19689989 doi:10.1093/arclin/acp052 .
71. ^ Couglea, Jesse; Han-Joo Leea, Paul M. Salkovskis (2007). "Are responsibility beliefs inflated in non-checking OCD patients?". Journal of Anxiety Disorders 21 (1): 153-159. PMID 16647241 doi:10.1016/j.janxdis.2006.03.012. "Results indicated that both OC groups showed greater responsibility beliefs relative to anxious and non-anxious controls.".
72. ^ Apterab, Alan; Netta Horeshc, Doron Gothelfab, Gil Zalsmanbd, Zippy Erliche, Noam Sorenibc, Abraham Weizmanbcf (2003). "Depression and suicidal behavior in adolescent inpatients with obsessive compulsive disorder". Journal of Affective Disorders 75 (2): 181-189. PMID 12798258 doi:10.1016/S0165-0327(02)00038-1. "Although suicidal ideation and depressive symptoms are common in OCD adolescent inpatients, they seem to be protected against suicide attempts. The inverse relationship between suicidal behavior and depression may mean that suicidal behavior is, in some ways, qualitatively different from that seen in other psychiatrically ill adolescents.".
73. ^ Veale, David; Mark Freeston, Georgina Krebs, Isobel Heyman, Paul Salkovskis (2009). "Risk assessment and management in obsessive–compulsive disorder". Advances in Psychiatric Treatment 15 (5): 332-343. doi:10.1192/apt.bp.107.004705. "A person with OCD is at no greater risk of causing harm than is any other member of the public (they may even be at a lower risk)".
74. ^ Samuel Johnson, literary genius and OCD victim. Nutrition Health Review: The Consumer's Medical Journal; Winter91, Issue 57, p5.
75. ^ http://westsuffolkpsych.homestead.com/Johnson.html SAMUEL JOHNSON (1709-1784): A Patron Saint of OCD? by Fred Penzel, Ph.D. from the Scientific Advisory Board of the International OCD Foundation
76. ^ http://www.mindpub.com/art067.htm Obsessive Thinking, Compulsive Behaviors. Vijai P. Sharma, Ph.D. Clinical Psychologist
77. ^ "Hughes's germ phobia revealed in psychological autopsy". APA Online: Monitor on Psychology 36 (7). July/August 2005. http://www.apa.org/monitor/julaug05/hughes.html.
78. ^ http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/ar ... -life.html
79. ^ http://www.viryours.com/ms/

http://www.yaletrials.org/clinicalTrial ... =Y&row=527
[edit] Further reading

* My Worktime Routine, ISBN 1-59-113901-5, by David Vince.
* Abramowitz, Jonathan, S. (2009). Getting over OCD: A 10 step workbook for taking back your life. New York: Guilford Press. ISBN 0-06-098711-1.
* Beyette, Beverly; Schwartz, Jeffrey H. (1997). Brain lock: free yourself from obsessive–compulsive behavior: a four-step self-treatment method to change your brain chemistry. New York: ReganBooks. ISBN 0-06-098711-1.
* Salzman, Leon (1985). Treatment of the obsessive personality. Northvale, N.J: J. Aronson. ISBN 0-87668-881-4.
* Neziroglu, Fugen; Yaryura-Tobias, Jose A. (1991). Over and Over Again: Understanding Obsessive Compulsive Disorder. New York: Jossey Bass. ISBN 0787908762.
* Jonathan Grayson (2003). Freedom From Obsessive–Compulsive Disorder: A Personalized Recovery Program For Living With Uncertainty. New York: Jeremy P. Tarcher. ISBN 1-58542-246-0.
* Rachman, Stanley; Rachman, S. J. (2003). The treatment of obsessions. Oxford [Oxfordshire]: Oxford University Press. ISBN 0-19-851537-5.
* Sharon Begley; Schwartz, Jeffrey H. (2003). The Mind and the Brain : Neuroplasticity and the Power of Mental Force. New York: Regan Books. ISBN 0-06-098847-9.
* Lee, PhD. Baer (2002). The Imp of the Mind: Exploring the Silent Epidemic of Obsessive Bad Thoughts. New York: Plume Books. ISBN 0-452-28307-8.
* Penzel, Fred (2000). Obsessive–compulsive disorders: a complete guide to getting well and staying well. Oxford [Oxfordshire]: Oxford University Press. ISBN 0-19-514092-3.
* Seligman, Martin E. P. (1995). "Obsessions". What you can change—and what you can't: the complete guide to successful self-improvement: learning to accept who you are. New York: Fawcett Columbine. ISBN 0-449-90971-9.
* IAN OSBORN (1999). Tormenting Thoughts and Secret Rituals : The Hidden Epidemic of Obsessive–Compulsive Disorder. New York: Dell. ISBN 0-440-50847-9.
* Cooper, David A. (2005). The Art of Meditation. Jaico Publishing House. ISBN 81-7992-164-6.
* Wilson, Rob; David Veale (2005). Overcoming Obsessive–Compulsive Disorder. Constable & Robinson Ltd. ISBN 1-84119-936-2.
* John B. (2008). The Boy Who Finally Stopped Washing: OCD From Both Sides of the Couch. Cooper Union Press. ISBN 9780979133961.
* Davis, Lennard J. (2008). Obsession: A History. University of Chicago Press. ISBN 9780226137827.

[edit] External links

* American Psychiatric Association OC Spectrum Disorders Conference
* Canadian Mental Health Association
* International OCD Foundation
* National Institute Of Mental Health
* OCD Action

[show]
v • d • e
Mental and behavioral disorders (F · 290–319)
Neurological/symptomatic
Dementia (Alzheimer's disease, multi-infarct dementia, Pick's disease, Creutzfeldt–Jakob disease, Huntington's disease, Parkinson's disease, AIDS dementia complex, Frontotemporal dementia, Sundowning, Wandering) · Delirium · Post-concussion syndrome · Organic brain syndrome
Psychoactive substance/
substance abuse/
drug abuse/
substance-related disorder
alcohol (acute alcohol intoxication, drunkenness, alcohol dependence, alcoholic hallucinosis, Alcohol withdrawal, delirium tremens, Korsakoff's syndrome, alcohol abuse) · opioids (opioid overdose, opioid dependency) · sedative/hypnotic (benzodiazepine overdose, benzodiazepine dependence, benzodiazepine withdrawal) · cocaine (cocaine intoxication, cocaine dependence) · general (Intoxication/Drug overdose, Physical dependence, Rebound effect, Withdrawal)
Schizophrenia, schizotypal
and delusional
Psychosis (Schizoaffective disorder, Schizophreniform disorder, Brief reactive psychosis) · Schizophrenia (Disorganized schizophrenia, Delusional disorder, Folie à deux)
Mood (affective)
Mania · Bipolar disorder (Bipolar I, Bipolar II, Cyclothymia) · Depression (Major depressive disorder, Dysthymia, Seasonal affective disorder, Atypical)
Neurotic, stress-related
and somatoform
Anxiety disorder

Phobia

Agoraphobia · Social anxiety/Social phobia (Anthropophobia) · Specific phobia (Claustrophobia)
Other

Panic disorder/Panic attack · Generalized anxiety disorder · OCD · stress (Acute stress reaction, PTSD)
Adjustment disorder

Adjustment disorder with depressed mood
Somatoform disorder

Somatization disorder · Body dysmorphic disorder · Hypochondriasis · Nosophobia · Da Costa's syndrome · Psychalgia · Conversion disorder (Ganser syndrome, Globus pharyngis) · Neurasthenia
Dissociative disorder

Dissociative identity disorder · Psychogenic amnesia · Fugue state · Depersonalization disorder
Physiological/physical
behavioral
Eating disorder

Anorexia nervosa · Bulimia nervosa · Rumination syndrome · NOS
Nonorganic sleep disorders

(Nonorganic hypersomnia, Nonorganic insomnia) · Parasomnia (REM behavior disorder, Night terror, Nightmare)
Sexual dysfunction

sexual desire (Hypoactive sexual desire disorder, Hypersexuality) · sexual arousal (Female sexual arousal disorder) · Erectile dysfunction · orgasm (Anorgasmia, Premature ejaculation) · pain (Vaginismus, Dyspareunia)
Postnatal

Postpartum depression · Postnatal psychosis
Adult personality
and behavior

Personality disorder · Impulse control disorder (Kleptomania, Trichotillomania, Pyromania) · Factitious disorder (Munchausen syndrome)
sexual and gender identity: Sexual maturation disorder · Ego-dystonic sexual orientation · Sexual relationship disorder · Paraphilia (Voyeurism, Fetishism)
Mental disorders
diagnosed in childhood
Mental retardation

X-Linked mental retardation (Lujan-Fryns syndrome)
Psychological development
(developmental disorder)

Specific

speech and language (expressive language disorder, aphasia, expressive aphasia, receptive aphasia, Landau–Kleffner syndrome, lisp) · Scholastic skills (dyslexia, dysgraphia, Gerstmann syndrome) · Motor function (developmental dyspraxia)
Pervasive

Autism · Rett syndrome · Asperger syndrome
Behavioral and emotional

ADHD · Conduct disorder (ODD) · emotional disorder (Separation anxiety disorder) · social functioning (Selective mutism, RAD, DAD) · Tic disorder (Tourette syndrome) · Speech (Stuttering, Cluttering) · Movement disorder (Stereotypic)
psychology navs: mental processes, disorders, symptoms/signs, speech/voice, psychotherapy
[show]
v • d • e
Anxiety disorder: Obsessive–compulsive disorder
History
Yale–Brown Obsessive Compulsive Scale
Biology
Neuroanatomy

Basal ganglia (striatum) · Orbitofrontal cortex · Cingulate cortex · Brain-derived neurotrophic factor
Receptors

5-HT1Dβ · 5-HT2A · 5-HT2C · μ Opioid · H2 · NK1 · M4 · NMDA · non-NMDA
Symptoms
Obsessions (associative, diagnostic, injurious, scrupulous, pathogenic, sexual) · Compulsions (impulses, rituals, tics) · Thought suppression (avoidance) · Hoarding (animals, books, possessions)
Treatment
Serotonergics

Selective serotonin reuptake inhibitors

Escitalopram · Fluoxetine · Fluvoxamin · Paroxetine · Sertraline · Citalopram · Nefazodone
Serotonin-norepinephrine reuptake inhibitors

Venlafaxine · Tramadol
Monoamine oxidase inhibitors

Phenelzine · Tranylcypromine
Tricyclic antidepressants

Clomipramine
Serotonergic psychedelics

Lysergic acid diethylamide · Psilocin
Nootropics

Inositol
Mu opioidergics

Hydrocodone · Morphine · Tramadol
Anticholinergics

Diphenhydramine
NMDA glutamatergics

Riluzole
NK-1 tachykininergics

Aprepitant
Other

Nicotine · Memantine · Tautomycin
Behavioral

Cognitive behavioral therapy (Exposure and response prevention)
Organizations
OCD Action
Notable people
Edna B. Foa · Stanley Rachman · Adam S. Radomsky · Jeffrey M. Schwartz · Susan Swedo
Popular culture
Literature

Fictional

Matchstick Men · Plyushkin
Nonfiction

Everything in Its Place
Media

Monk · As Good as It Gets · Matchstick Men · The Aviator · Adrian Monk
Related
Obsessive–compulsive personality disorder · Obsessional jealousy · Purely Obsessional OCD · Social anxiety disorder · Tourette syndrome
Retrieved from "http://en.wikipedia.org/wiki/Obsessive% ... e_disorder"
Categories: Anxiety disorders | Ritual | Anxiety | Obsessive–compulsive disorder | Neurotic, stress-related and somatoform disorders
Hidden categories: Wikipedia indefinitely move-protected pages | Articles that may contain original research from January 2009 | All articles that may contain original research | All articles with unsourced statements | Articles with unsourced statements from March 2009 | Articles with unsourced statements from December 2009 | All Wikipedia articles needing clarification | Wikipedia articles needing clarification from July 2009 | Articles to be expanded from February 2010 | All articles to be expanded | Articles with unsourced statements | Articles to be expanded from July 2009 | Articles with unsourced statements from January 2010 | Articles with unsourced statements from August 2009
Views

* Article
* Discussion
* Edit this page
* History

Powered by MediaWiki
Wikimedia Foundation

* This page was last modified on 16 February 2010 at 18:2

[Eveline]

http://en.wikipedia.org/wiki/Obsessive% ... y_disorder

Obsessive–compulsive personality disorder
From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to: navigation, search
Not to be confused with Obsessive–compulsive disorder.
Question book-new.svg
This article needs additional citations for verification.
Please help improve this article by adding reliable references. Unsourced material may be challenged and removed. (October 2009)
Anankastic personality disorder
Classification and external resources
ICD-10 F60.5
ICD-9 301.4
MeSH D003193

Personality disorders

Cluster A (odd)

Paranoid · Schizoid
Schizotypal
Cluster B (dramatic)

Antisocial · Borderline
Histrionic · Narcissistic
Cluster C (anxious)

Avoidant · Dependent
Obsessive-compulsive
Not specified

Depressive · Passive–aggressive
Sadistic · Self-defeating
v • d • e

Obsessive–compulsive personality disorder (OCPD) is a personality disorder which involves an obsession with perfection, rules, and organization. People with OCPD may feel anxious when they perceive that things are not right. This can lead to routines and rules for ways of doing things, whether for themselves or their families.
Contents
[hide]

* 1 History
* 2 Symptoms
* 3 Diagnostic criteria (DSM-IV-TR = 301.4)
o 3.1 Criticism
* 4 Diagnostic criteria (ICD-10) - anankastic personality disorder
* 5 Millon's subtypes
* 6 Differential diagnosis: associated and overlapping conditions
* 7 Prevalence (epidemiology)
* 8 Causes (etiology)
* 9 Treatment
o 9.1 Psychotherapy
* 10 See also
* 11 References
* 12 Further reading
* 13 External links

[edit] History

In 1908, Sigmund Freud named what is now known as obsessive–compulsive or anankastic personality disorder "anal retentive character". He identified the main strands of the personality type as a preoccupation with orderliness, parsimony (frugality), and obstinacy (rigidity and stubbornness). The concept fit his theory of psychosexual development.

Since the early 1990s, considerable new research continues to emerge into OCPD and its characteristics, including the tendency for it to run in families along with eating disorders[1] and even to appear in childhood.[2]
[edit] Symptoms

The primary symptoms of OCPD are a preoccupation with details, rules, lists, order, organization, and schedules; being very rigid and inflexible in their beliefs; showing perfectionism that interferes with completing a task; excessive focus on being productive with their time; being very conscientious; having inflexible morality, ethics, or values; hoarding items that may no longer have value; and a reluctance to trust a work assignment or task to someone else for fear that their standards will not be met.

Some people with OCPD, but not all of them, show an obsessive need for cleanliness. Those that do not show this tendency are sometimes good at setting up systems to maintain cleanliness, but may not follow through with the need to clean because of other "more important" priorities. For example, the need to get a good grade or finish a project at work might cause the OCPD person to have a quite messy and unorganized home. But if that same person was suddenly unemployed or finished with other activities, he or she could very well start becoming obsessed with cleanliness as other activities take up less time.

Completion of a task or problem by an OCPD individual can be affected when excessive time is used in getting such to be considered right. Personal and social relationships are often under serious strain because the OCPD individual insists on being in charge and the only one who knows what is right. Uncleanliness is seen by some OCPD individuals as a form of lack of perfection, as is untidiness. They may routinely spend considerable time using a precise manner, as for instance putting everything in precisely the right place in precisely the right manner. OCPD sufferers can be anxious about the potential for things to go wrong in their lives and respond by hoarding money.[3] Pathological money hoarding, looking like miserliness or stinginess to other people,[3] may occur to minimize that spent on daily living.

There are few moral grey areas for a person with fully developed OCPD. Actions and beliefs are either completely right or absolutely wrong, with the OCPD individual always in the right. As might be expected, interpersonal relationships are difficult because of the excessive demands placed on friends, romantic partners and children. Sometimes frustration with other people not doing what the OCPD individual wants spills over into anger and even violence. This is known as disinhibition.[4] Persons with OCPD often have a negative outlook on life (pessimism) with a low underlying form of depression.[5][6][7] This can at times become so serious that suicide is a real risk.[8] Indeed, one study suggests that personality disorders are a significant substrate to psychiatric morbidity. They may cause more problems in functioning than a major depressive episode.[9]

People with OCPD, when anxious or excited, may tic, grimace, or make noises, as in Tourette syndrome, or do impulsive[10] and unpredictable things, including risk taking. They may keep their homes perfectly organized, or be anxious about delegating tasks for fear that they won't be completed correctly. They may even insist on taking over a task someone else is doing so that it will be done properly. About one in four OCPD individuals may display rigid and stubborn characteristics, a defining criterion.[citation needed]
[edit] Diagnostic criteria (DSM-IV-TR = 301.4)

The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders fourth edition, DSM IV-TR, a widely used manual for diagnosing mental disorders, defines obsessive–compulsive personality disorder (in Axis II Cluster C) as:[11]

A pervasive pattern of preoccupation with orderliness, perfectionism, and mental and interpersonal control, at the expense of flexibility, openness, and efficiency, beginning by early adulthood and present in a variety of contexts, as indicated by four (or more) of the following:

1. Is preoccupied with details, rules, lists, order, organization, or schedules to the extent that the major point of the activity is lost
2. Shows perfectionism that interferes with task completion (e.g., is unable to complete a project because his or her own overly strict standards are not met)
3. Is excessively devoted to work and productivity to the exclusion of leisure activities and friendships (not accounted for by obvious economic necessity)
4. Is overconscientious, scrupulous, and inflexible about matters of morality, ethics, or values (not accounted for by cultural or religious identification)
5. Is unable to discard worn-out or worthless objects even when they have no sentimental value
6. Is reluctant to delegate tasks or to work with others unless they submit to exactly his or her way of doing things
7. Adopts a miserly spending style toward both self and others; money is viewed as something to be hoarded for future catastrophes
8. Shows rigidity and stubbornness

It is a requirement of DSM-IV that a diagnosis of any specific personality disorder also satisfies a set of general personality disorder criteria.
[edit] Criticism

Since DSM IV-TR was published in 2000, some studies have found fault with its OCPD coverage. A 2004 study challenged the usefulness of all but three of the criteria: perfectionism, rigidity and stubbornness, and miserliness.[12] A study in 2007[13] found that OCPD is etiologically distinct from avoidant and dependent personality disorders, suggesting it is incorrectly categorized as a Cluster C disorder.
[edit] Diagnostic criteria (ICD-10) - anankastic personality disorder

The World Health Organization's ICD-10 defines a conceptually similar disorder to obsessive–compulsive personality disorder called (F60.5) Anankastic personality disorder.[14]

It is characterized by at least 3 of the following:

1. feelings of excessive doubt and caution;
2. preoccupation with details, rules, lists, order, organization or schedule;
3. perfectionism that interferes with task completion;
4. excessive conscientiousness, scrupulousness, and undue preoccupation with productivity to the exclusion of pleasure and interpersonal relationships;
5. excessive pedantry and adherence to social conventions;
6. rigidity and stubbornness;
7. unreasonable insistence by the patient that others submit to exactly his or her way of doing things, or unreasonable reluctance to allow others to do things;
8. intrusion of insistent and unwelcome thoughts or impulses.

Includes:

* compulsive and obsessional personality (disorder)
* obsessive-compulsive personality disorder

Excludes:

* obsessive-compulsive disorder

It is a requirement of ICD-10 that a diagnosis of any specific personality disorder also satisfies a set of general personality disorder criteria.
[edit] Millon's subtypes

Theodore Millon identified five subtypes of compulsive.[15][16] Any individual compulsive may exhibit none or one of the following:

* conscientious compulsive - including dependent features

* puritanical compulsive - including paranoid features. The compulsive experiences an extreme conflict between obedience and defiance at one level or another. These individuals often seek the armour of "God's righteousness" to purify, transform and contain them. Their hostility is likely to be vented through identification of a common enemy or seeking to scapegoat the weak. Puritanicals naturally gravitate towards radical fundamentalism but they are not limited to religious dogma. Over the course of history, and even in current politics, they have been an influential force in stirring nationalistic fervor. They can be found virtually in any institution, large or small.

* bureaucratic compulsive - including narcissistic features

* parsimonious compulsive - including schizoid features. Resembles Fromm's hoarding orientation[17]

* bedeviled compulsive - including negativistic (passive-aggressive) features

[edit] Differential diagnosis: associated and overlapping conditions
Wiki letter w.svg This section requires expansion.

Obsessive–compulsive personality disorder is often confused with obsessive–compulsive disorder (OCD). Despite the similar names, they are two distinct disorders, although some OCPD individuals also suffer from OCD, and the two are sometimes found in the same family,[18] sometimes along with eating disorders.[19] People experiencing OCPD do not generally feel the need to repeatedly perform ritualistic actions – a common symptom of OCD.
[edit] Prevalence (epidemiology)

Obsessive-compulsive personality disorder occurs in about 1% of the general population. It is seen in 3%-10% of psychiatric outpatients. It is twice as common in males as females.[20]
[edit] Causes (etiology)
Unbalanced scales.svg
The neutrality of this article is disputed. Please see the discussion on the talk page. Please do not remove this message until the dispute is resolved. (April 2009)

Research into the familial tendency of OCPD may be illuminated by DNA studies. Two studies suggest that people with a particular form of the DRD3 gene are highly likely to develop OCPD and depression, particularly if they are male.[21][22] Genetic concomitants, however, may lie dormant until triggered by events in the lives of those who are predisposed to OCPD. This perspective has important implications. Children born with a genetic predisposition may never develop the full traits. Much may depend on the context in which such children are raised. If OCPD is manifested within the context where the child with a genetic predisposition is raised, OCPD could be triggered, and thus develop in the child. So, for example, if a child is raised in a family with a parent suffering from OCPD, the child's predisposition may reveal itself through behaviours and attitudes. The converse is also true. This hypothesis, at this stage, has so far not been investigated. A second perspective suggests that children who do not inherit the genetic disposition may equally adopt family modes of interaction and behaviour.
[edit] Treatment

Treatment for OCPD normally involves psychotherapy and self-help. Medication in isolation is generally not indicated for this personality disorder, but fluoxetine has been prescribed with success. Anti-anxiety medication may reduce feelings of fear while SSRIs (anti-depressants) can ease frustration, reducing stubbornness and negative rumination. A mild tranquilizer can reduce alcohol dependence, if present. ADD medication can improve task completion by improving mental focus, which will provide visible success and improve outlook for recovery. Caffeine sensitivity may be an exacerbating factor.
[edit] Psychotherapy

* Cognitive behavioral therapy
* Behavior therapy – Discussing with a psychotherapist ways of changing compulsions into healthier, productive behaviors. An effective form of this therapy[23] has been found to be cognitive analytic therapy.[24]
* Psychotherapy – Discussion with a trained counsellor or psychotherapist who understands the condition.
* Psychopharmacology – A psychiatrist may be able to prescribe medication to facilitate self-management and also enable more productive participation in other therapies.

[edit] See also

* DSM-IV codes (personality disorders)
* ICD-10 codes (personality disorders)
* Scrupulosity
* Micromanagement
* Perfectionism (psychology)
* Eccentricity

[edit] References

1. ^ Lilenfeld et al. (1998). A Controlled Family Study of Anorexia Nervosa and Bulimia Nervosa. Arch Gen Psychiatry. 55:603–10.
2. ^ Anderluh MB et al. (2003) Childhood obsessive–compulsive personality traits in adult women with eating disorders: defining a broader eating disorder phenotype. Am J Psychiatry. Feb. 160: 242–7.
3. ^ a b Jefferys, Don (2008). "Pathological hoarding". Australian Family Physician 37 (4): 237–241. http://www.racgp.org.au/afp/200804/23717. Retrieved October 7, 2009.
4. ^ Villemarette-Pittman NR et al. (2004). Obsessive–compulsive personality disorder and behavioral disinhibition. Psychol. Jan: 138(1):5–22.
5. ^ Pilkonis PA, Frank E. (1988). Personality pathology in recurrent depression: nature, prevalence, and relationship to treatment response. Am J Psychiatry. 145: 435–41
6. ^ Rossi A et al. (2000). Pattern of comorbidity among anxious and odd personality disorders: the case of obsessive–compulsive personality disorder. CNS Spectr. Sep; 5(9): 23–6.
7. ^ Shea MT et al. (1992). Comorbidity of personality disorders and depression; implications for treatment. J Consult Clin Psychol. 60: 857–68.
8. ^ Raja M, Azzoni A. (2007). The impact of obsessive–compulsive personality disorder on the suicidal risk of patients with mood disorders. Psychopathology. 40(3): 184–90
9. ^ Skodol AE et al. (2002). Functional Impairment in Patients With Schizotypal, Borderline, Avoidant, or Obsessive–Compulsive Personality Disorder. Am J Psychiatry 159:276–83. February.
10. ^ Stein DJ et al. (1996). Impulsivity and serotonergic function in compulsive personality disorder. J Neuropsychiatry Clin Neurosci. 8: 393–8.
11. ^ Obsessive–compulsive personality disorder - Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders Fourth edition Text Revision (DSM-IV-TR) American Psychiatric Association (2000)
12. ^ Grilo CM. (2004). Diagnostic efficiency of DSM-IV criteria for obsessive compulsive personality disorder in patients with binge eating disorder. Behaviour Research and Therapy 42(1) January,57–65.
13. ^ Reichborn-Kjennerud T et al. (2007). Genetic and environmental influences on dimensional representations of DSM-IV cluster C personality disorders: a population-based multivariate twin study. Psychol Med. May; 37(5): 645–53
14. ^ Anankastic personality disorder - International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems 10th Revision (ICD-10)
15. ^ Millon, Theodore, Personality Disorders in Modern Life, 2004
16. ^ Millon, Theodore - Personality Subtypes
17. ^ Fromm, E Man For Himself, 1947
18. ^ Samuels J et al. (2000). Personality disorders and normal personality dimensions in obsessive–compulsive disorder. Br J Psychiatry. Nov. 177: 457–62.
19. ^ Mancebo MC et al. (2005). The relation among perfectionism, obsessive–compulsive personality disorder and obsessive–compulsive disorder in individuals with eating disorders. Int J Eat Disord. Dec; 38(4).
20. ^ Internet Mental Health - obsessive–compulsive personality disorder
21. ^ Joyce et al. (2003). Polymorphisms of DRD4 and DRD3 and risk of avoidant and obsessive personality traits and disorders. Psychiatry Research. 119(2):1–10.
22. ^ Light et al. (2006). Preliminary evidence for an association between a dopamine D3 receptor gene variant and obsessive–compulsive personality disorder in patients with major depression.
23. ^ Protogerou et al. (2008). Evaluation of Cognitive-Analytic Therapy (CAT) outcome in patients with Obsessive–Compulsive Personality Disorder Annals of General Psychiatry 2008, 7(Suppl 1):S109
24. ^ Ryle, A. & Kerr, I. B. (2002) Introducing Cognitive Analytic Therapy: Principles and Practice. Chichester: John Wiley & Sons.

[edit] Further reading

* Alarcon, Renato D et al. (1980). Personality Disorders and Culture. New York: John Wiley and Sons, 1998.
* Baer, Lee. (1998). "Personality Disorders in Obsessive–Compulsive Disorder." In Obsessive–Compulsive Disorders: Practical Management. Third edition. Jenike, Michael et al. (eds.). St. Louis: Mosby.
* Beck, Aaron T. and Freeman, Arthur M. and Associates. (1990). Cognitive Therapy of Personality Disorders. New York: Guilford Press.
* Benford, Timothy B & Johnson, James P. (1991). Righteous Carnage. The List Murders. New York: Charles Scribner's Sons. ISBN 9780971056046. Now available as an e-book (see links below).
* Cammer, Leonard, MD. (1983). Freedom From Compulsion. How To Liberate Yourself From Uptight, Obsessive Patterns of Living That Rob You of Peace of Mind. New York: Simon & Schuster. ISBN 9780671501884
* Daniel, Gwyneth, PhD. (2008). Tightrope Walking. Everything You Need To Know About OCPD and Perfectionism. Christchurch: Willows Books Publishing. ISBN 978-1-901375-11-4. Out of print. Available for free download online through Google Books, or through the external link shown below.
* Freud, S. (1959, original work published 1908).Character and Anal Eroticism, in The Standard Edition of the Complete Psychological Works of Sigmund Freud, 9, 170–1. James Strachey, ed. London: Hogarth. ISBN 9780701200671 ISBN 0701200677
* Jenike, Michael. (1998). "Psychotherapy of Obsessive–compulsive Personality." In Obsessive–Compulsive Disorders: Practical Management. Third edition. Jenike, Michael et al. (eds.). St. Louis: Mosby.
* Kay, Jerald et al. (2000). "Obsessive–Compulsive Disorder." In Psychiatry: Behavioral Science and Clinical Essentials. Jenike, Michael et al. Philadelphia: W. B. Saunders.
* Mallinger, Allan E & Dewyze, Jeannette (1992). Too Perfect: When Being in Control Gets Out of Control. New York: Clarkson Potter. ISBN 9780449908006 ISBN 0449908003
* MacFarlane, Malcolm M. (ed.) (2004). Family Treatment of Personality Disorders. Advances in Clinical Practice. Binghamton, NY: The Haworth Press.
* Ryle, A. & Kerr, I. B. (2002). Introducing Cognitive Analytic Therapy: Principles and Practice. Chichester: John Wiley & Sons. ISBN 9780470853047.
* Salzman, Leon. (1995).Treatment of Obsessive and Compulsive Behaviors, Jason Aronson Publishers. ISBN 1-56821-422-7
* Shapiro, David. (1984). Autonomy and Rigid Character, Basic Books. ISBN 0-465-00568-3
* Shapiro, David. (1965). Neurotic Styles, Basic Books, 1965. ISBN 0-465-09502-X
* Penzel, Fred. (2000). Obsessive–Compulsive Disorders: A Complete Guide to Getting Well and Staying Well. Oxford University Press, USA. MPN 0195140923
* World Health Organization (WHO). (1992). The ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders. Geneva: WHO.

[edit] External links

* online questionnaire from The Multidimensional Perfectionism Scale - scale for self-evaluation of tendencies to perfectionism
* DSM IV-TR year 2000 criteria for OCPD
* "My Revenge Against OCPD" -Accounts of OCPD as encountered in everyday life, combined with rigorous psychological analyses borrowed from current contemporary approaches in psychology
* MedlinePlus Encyclopedia Obsessive–compulsive personality disorder
* TIGHTROPE WALKING -- Free download of reader-friendly handbook [1]
* "Bashing Perfect - Life with OCPD" - A young woman's personal struggle with OCPD, featuring stories of overcoming depression and taming the anxious mind.


[show]
v • d • e
DSM personality disorders
DSM-III-R only
Sadistic · Self-defeating (masochistic)
DSM-IV
Cluster A (odd)

Paranoid · Schizoid · Schizotypal
Cluster B (dramatic)

Antisocial · Borderline · Histrionic · Narcissistic
Cluster C (anxious)

Avoidant · Dependent · Obsessive-compulsive
Personality disorder not otherwise specified
Appendix B (proposed)

Depressive · Negativistic (passive-aggressive)
[show]
v • d • e
ICD-10 personality disorders
Schizotypal
Schizotypal
Specific
Anankastic · Anxious (avoidant) · Dependent · Dissocial · Emotionally unstable · Histrionic · Paranoid · Schizoid ·
Other

Eccentric · Haltlose type · Immature · Narcissistic · Passive-aggressive · Psychoneurotic
Unspecified
Unspecified
Mixed and other
Mixed and other
Retrieved from "http://en.wikipedia.org/wiki/Obsessive% ... y_disorder"
Categories: Personality disorders
Hidden categories: Articles needing additional references from October 2009 | All articles needing additional references | All articles with unsourced statements | Articles with unsourced statements from October 2009 | Articles to be expanded from November 2009 | All articles to be expanded | NPOV disputes from April 2009 | All NPOV disputes
Views

* Article
* Discussion
* Edit this page
* History



Powered by MediaWiki
Wikimedia Foundation

* This page was last modified on 9 February 2010 at 18:18.
* Text is available under the Creative Commons Attribution-ShareAlike License; additional terms may apply. See Terms of Use for details.
Wikipedia® is a registered trademark of the Wikimedia Foundation, Inc., a non-profit organization.

[Eveline]

http://www.burnin.nl/?id=ken_bur_per&sub=ocpd-ned-1

The Obsessive-Compulsive Personality Disorder

Bron: Sharon C. Ekleberry, The Dual Diagnosis Pages: "From Our Desk" Article posted 25 March, 2000.

I: Cluster C: The Obsessive-Compulsive Personality Disorder (OCPD)

Kenmerkende eigenschappen
Het essentiële kenmerk van de obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoring is een preoccupatie met orde, perfectie, en controle, ten koste van flexibiliteit, openheid en efficiëntie. Individuen met OCPD zijn consciëntieus, scrupuleus en onflexibel over moraal, ethiek, normen en waarden. Zij kunnen zichzelf en anderen dwingen tot het volgen van rigide morele principes en het leveren van erg hoge prestaties. Zij zijn geneigd tot stevige zelf kritiek. Deze individuen respecteren autoriteit en regels. Zij staan op letterlijk volgen van de regels ongeacht de omstandigheden.

De ICD-10 heeft een anakastische persoonlijkheidsstoring gekarakteriseerd door twijfels, perfectionisme, geweten, controle en een preoccupatie met details, eigenwijsheid, voorzichtigheid en rigiditeit. Er zijn mogelijk aanhoudende en onwelkome gedachten en impulsen die lang niet zo erg zijn als bij een obsessief-compulsieve storing (OCD, dwangneurose). Deze individuen zijn ook geneigd tot ongerechtvaardigde preoccupatie met produktiviteit waarbij intermenselijke relaties uitgesloten worden; ze zijn schoolmeesterachtig en strikt in het uitvoeren van sociale conventies; waarschijnlijk eisen zij dat anderen werkzaamheden zo moeten doen zoals zij het zouden doen.

Frances beschrijft individuen met OCPD als:

* perfectionistisch, beperkt, en excessief gedisciplineerd;
* een rigide, formeel, koel, afstandelijk, beredeneerd, en gedetailleerd gedrag;
* agressief, competitief, en ongeduldig;
* gedreven door een chronische tijdsdruk en niet in staat te zijn tot ontspannen;
* het controleren van zichzelf, anderen, en situaties;
* indirect in hun uitingen ofschoon klaarblijkelijk een onderstroming van vijandschap vaak aanwezig is;
* vaak geneigd tot het vergaren van geld en andere bezittingen (hamsteren);
* gepreoccupeerd met orde, netheid, en schoonmaken; en
* onflexibel en eigenwijs in relaties.

Benjamin beschrijft individuen met OCPD als bang voor het maken van fouten of ervan beschuldigd te worden dat ze niet perfect zijn. Als antwoord, gaan zij op zoek naar perfectie met als resultaat een onverdraagzame dominantie van anderen en ze zijn geneigd tot het beschuldigen en bekritiseren van mensen met wie zij te maken hebben. Gezag en principes worden blindelings gevolgd. Ze zijn extreem zelf-gedisciplineerd, terughoudend, en zelf-kritisch. Volgens Millon en Davis is OCPD een persoonlijkheidsstijl vol conflicten. Individuen met OCPD bezitten eigenschappen die met elkaar in conflict zijn. Hun intermenselijke stijl en intrapsychische structuren kunnen nooit volledig gericht zijn dan wel samenhangend zijn vanwege de interne breuken waarvan niet weg kunnen lopen en die niet opgelost kunnen worden. Het essentiële conflict is tussen gehoorzaamheid en verzet. In hun gedrag zijn ze volgzaam; binnenin bezitten zij een sterke wens om voor zichzelf op te komen en zich te verzetten tegen de regels die hun opgelegd zijn. In wezen gedragen individuen met OCPD als de afhankelijke persoonlijkheidsstoring; onbewust voelen ze zich als de anti-sociale persoonlijkheidsstoring. Net zoals de afhankelijke persoonlijkheidsstoring, nemen mensen met OCPD de waarden van anderen over en maken hun eigen individualiteit ondergeschikt. Echter van binnen verzetten ze zich, en hoe meer ze zich aanpassen, hoe meer wrok en bozer ze zich voelen. Richards stelt ook voor dat OCPD opgebouwd is uit elementen van de anti-sociale (agressieve) stijl en de afhankelijke (onderwerpende) stijl. Bij het werken met individuen met OCPD, wordt het gehoorzame gedrag vaak begeleid door een houding van wrok en boosheid.

Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoring heeft over de jaren meerdere namen gehad. Zoals bijvoorbeeld:

* Psychoanalytisch -> anale karakter
* DSM-I -> compulsieve persoonlijkheid
* DSM-II -> obsessief-compulsieve persoonlijkheid
* DSM-III -> compulsieve persoonlijkheidsstoring
* DSM-III R -> obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoring
* DSM-IV -> obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoring
* ICD-9 -> anankastische persoonlijkheid
* ICD-10 -> anankastische persoonlijkheidsstoring

Pollak stelt voor dat obsessief-compulsieve persoonlijkheidskenmerken wijd verbreid zijn in de samenleving. Hij gelooft dat deze persoonlijkheid het best begrepen kan worden door een geleidelijke verloop van een aangepaste, zich weten te redden stijl, tot overdreven en onaangepaste uitingen. In tegenstelling tot andere persoonlijkheids-storingen die opgevat worden als een onderdeel van een spectrumstoring, bijv. schizofrene persoonlijkheidsstoring en schizofrenie, of als varianten van een As I storing of een normaal kenmerk, bijv. histrionische persoonlijkheids-storing en extravertie, wordt OCPD op het ogenblik niet gezien als behorend tot hetzelfde ziekte spectrum of een behorend tot dezelfde groep als OCD (obsessief compulsieve storing). OCPD en OCD worden gedefinieerd als onderling verschillende storingen. De meerderheid van individuen met OCD voldoen niet aan de criteria voor OCPD; OCD wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van obsessies en dwanggedachten. Ongeveer de helft van de individuen die voldoen aan de criteria voor OCD voldoen ook aan de criteria voor een of meerdere persoonlijk- heidsstoringen. Er zijn echter twee persoonlijkheidsstoringen die frequenter opduiken met OCD dan OCPD de ontwijkende persoonlijkheidsstoring en de afhankelijke persoonlijkheidsstoring.

De meeste individuen met OCPD laten kenmerken zien van een of meer van de andere Cluster C storingen. OCPD wordt ook gevonden in samen met de passieve agressieve (negativistische) persoonlijkheidsstoring of de paranoïde persoonlijkheidsstoring. Individuen met OCPD kunnen ook andere angsten ontwikkelen, zoals agorafobie, depersonalisatie, en depressie. Bij de systematische DSM-IV studies is OCPD ongeveer twee maal zo vaak geconstateerd bij mannen als bij vrouwen. Stone stelt een verhouding zes staat tot vier voor in mannen en vrouwen met OCPD.

Individuen met of wel OCPD dan wel de narcistische persoonlijkheidsstoring (NPD) zijn geobsedeerd door perfectie. Echter mensen met NPD denken dat zij het bereikt hebben; degenen met OCPD zijn redelijk zelf-kritisch and vechten om perfectie te bereiken. Individuen met NPD, APD (anti-sociale persoonlijkheidsstoring), of OCPD zijn vaak ergerlijk met zowel zichzelf als met anderen. Individuen met NPD of OCPD zijn vijandig en hebben een overdreven behoefte voor intermenselijke controle; zijn zowel competitief en hebben een gedreven levensstijl. Echter mensen met OCPD schijnen in staat te zijn tot toewijding en loyaliteit degenen met NPD klaarblijkelijk niet.

Zelf-beeld
Individuen met OCPD zien zichzelf als verantwoordelijk. Ze geloven dat ze op zichzelf moeten vertrouwen en ze kunnen overdonderd zijn als ze geen systematische regels en codes kunnen volgen. Deze individuen zijn streng in hun oordeel over zichzelf net zoals over anderen. Ze waarderen controle over de meeste andere waarden. Ze leggen de nadruk op discipline, orde, betrouwbaarheid, loyaliteit, integriteit, en doorzettingsvermogen. Individuen met OCPD zijn geneigd aan zichzelf te twijfelen en voelen zich schuldig als zij niet volgens hun eigen idealen leven en zij herkennen hun eigen tegenstellingen niet tussen het nastreven van doelen en het voldoen aan verwachtingen.

Hoe anderen gezien worden
Individuen met OCPD zien anderen als te losjes, gemakkelijk, onverantwoordelijk, zelfingenomen en incompetent. Ze zijn hooghartig over frivole en impulsieve mensen. Ze beschouwen emotioneel gedreven gedrag als onvolwassen en onverantwoordelijk. Ze herkennen normaliter niet dat zij anderen beoordelen in overeenstemming met regels die zij zelf onbewust verafschuwen.

Ongelukkigerwijs, het erop staan van OCPDers aan het uitvoeren van werkzaamheden volgens logische regels verergerd anderen. Sommige individuen met OCPD krijgen hun impact in de gaten maar zij begrijpen het niet. Anderen met OCPD schijnen de negatieve emoties die zij oproepen niet waar te nemen. In feite, eenmaal geconfronteerd met deze ergernis, zijn individuen met OCPD geneigd te geloven dat deze mensen geen enkel recht hebben boos te zijn.

Het gebrek aan gewaarwording van hun controlerende en storende gedrag heeft tot gevolg dat individuen met OCPD van verward en verbaasd tot redelijk beledigd zijn met betrekking tot de afwijzing en het terugtrekken die zij ervaren in sociale, werk en groep situaties.

Relaties
McWilliams stelt voor dat controle een centrale plaats inneemt in de oorsprong van de OCPD. Of dat nu het geval is of niet, controle is een belangrijke factor in de huidige OCPD relaties. Hun gedrag tegenover diegenen die bij hun zijn is waarschijnlijk oneerbiedig en dominant. Zij proberen zich niet noodzakelijkerwijs negatief te gedragen, maar schijnen de hele familie te orkestreren naar een patroon van orde, discipline, en veiligheid. Terwijl hun georganiseerd gedrag effectief kan zijn in verschillende arbeidsverhoudingen, zet het aan tot een voortdurende en onplezierige machtsstrijd met gezinsleden.

Sociaal zijn OCPDers geneigd om vriendelijk en formeel te zijn. Zij schatten zichzelf in tot anderen in termen van rang of status met een autoritaire in plaats van een gelijkwaardige stijl. Dientengevolge zijn zij volgzaam, vleiend en onderdanig aan individuen met een hogere rang, macht of positie. Mensen met OCPD gaan op pad om diegenen te imponeren die zij hoger in status achten. Zij zijn zeer verontrust als zij onzeker zijn van hun positie met deze individuen. Aan de andere kant, zijn mensen met OCPD autocratisch en dwingend met ondergeschikten. Zij gedragen zich vaak op een pompeuze en zelfingenomen manier. Zij zijn hooghartig en terechtwijzend maar verhullen hun acties achter regels en wetten. Zij rechtvaardigen hun agressieve aanpak door te verwijzen naar regels of naar hogere autoriteiten dan zij zelf.

Autoriteit
Individuen met OCPD zijn buitengewoon voorzichtig om voldoende respect te tonen aan de autoriteiten. Hun gedrag is boven alle kritiek verheven. Door zichzelf te alliëren met diegenen die aan de macht zijn, verkrijgen OCPDers behoorlijk veel kracht en autoriteit voor zichzelf. Ze vergaren de veiligheid en prestige van diegenen met de hogere status en meer macht. Zo beschermen zij zich tegen schuld als zij hun acties associëren met de standpunten van externe autoriteiten. Door hun eigen individualiteit ondergeschikt te maken, verliezen ze hun eigen persoonlijke identiteit en gaan de mogelijke negatieve impact uit de weg door geen eigen standpunt in te nemen. Als eenmaal de dominante mensen of de autoriteiten in de omgeving van de OCPDer onderkend zijn, zullen zij de bevelen van deze mensen opvolgen vaak tot in absurde proporties. Ook als, zoals voorgesteld door Pollak, individuen met OCPD de autoriteiten kunnen weerstaan door heimelijk, terughoudend gedrag, zal hun neiging tot afzien van hun eigen verantwoordelijkheid (door het afgeven van de verantwoordelijkheid voor het maken van keuzen aan anderen) en het volgen van de machtigen met onderdanige gehoorzaamheid maakt hen gevaarlijk voor hun ondergeschikten. Met individuen die lager in rang zijn, zijn OCPDers compromisloos en veeleisend. Macht over anderen geeft hen een gesanctioneerde uitlaat om hun vijandschap te ventileren.

OCPD gedrag
OCPD is een van de passieve persoonlijkheidsstoornissen; individuen met OCPD zijn niet in staat een richting aan hun leven te geven. Ze zijn bang onafhankelijk te functioneren en hebben angst voor het maken van fouten of zich onbehoorlijk te gedragen. Ze worden besluiteloos, terughoudend, en geïmmobiliseerd. Deze mensen zijn verscheurd. Ze zijn sociaal volgzaam en intermenselijk respectvol. Onder het aangepaste vernis zijn er intense wensen om te rebelleren en voor zichzelf op te komen. Zij kunnen het niet omdat zij gevangen zijn door hun angst voor intimidatie en straf. Ze ervaren erge fysische spanningen en starre psychologische controles om hun impulsen te onderdrukken en te kunnen voldoen aan de verwachtingen van anderen. Hun voorzichtige, gecontroleerde, en perfectionistische gedrag komt voort uit dit conflict tussen vijandschap en angst voor sociale kritiek. Zij kunnen dit conflict alleen deels oplossen door hun wrok te onderdrukken en door overaangepast gedrag. Hun gedisciplineerd zelf-beperkend gedrag controleert hun intense en verborgen oppositionele en zelf-gerichte gevoelens. De machtige boosheid, verscholen achter hun goede aangepaste façade, breekt af en toe door in hun gedrag. Richards stelt voor dat mensen met OCPD zich op een passief agressieve manier kunnen en zullen gedragen; zij zijn alleen succesvoller dan individuen met een passieve agressieve persoonlijkheidsstoring in het verbergen van hun boosheid achter een aangepast gedrag. Een groot aantal individuen met OCPD binden hun rebellerende en oppositionele behoeften vast en verdedigen die tegen een gedragsdoorbraak door een buitensporig aanpassing en duidelijke afhankelijkheid. Zij zijn buitengewoon consistent; zij tonen een starre en niet veranderende uniformiteit in alle belangrijke omgevingen. Zij volgen niet alleen de regels, zij verdedigen ze. Als gevolg daarvan kunnen zij door anderen gezien worden als moraliserend en gelijkhebberig.

Individuen met OCPD zijn overdreven toegewijd aan werk en produktiviteit. Oldham stelt vast dat deze mensen al hun energie in hun werk investeren zij worden gespannen, angstig en overdonderd door de hoeveelheid werk die zij nog moeten doen. Mensen met OCPD behouden de controle over hun werkzaamheden door hun aandacht voor regels, details, procedures, en afspraken. Ongelukkigerwijs, kunnen zij daarbij zo gericht zijn op triviale details dat zij de belangrijke reden van de activiteit uit het oog verliezen. Zij zijn extreem voorzichtig en kunnen makkelijk in herhaling vallen. Zij blijven daarbij onbewust dat anderen geërgerd worden door de vertragingen en ongemakken die het gevolg zijn van hun gedrag. Zij kunnen hun tijd slecht indelen zodat belangrijke taken tot op het laatste moment uitgesteld worden. Hun perfectionisme bezorgt hun behoorlijke spanningen. Zij kunnen zo betrokken raken in alles te perfectioneren dat zij niet in staat zijn grote projecten af te ronden. En toch zijn zij niet in staat taken te delegeren. Eigenwijs staan zij erop dat de taken zo uitgevoerd moeten worden zoals zij dat zien. Zij geven gedetailleerde instructies hoe zaken gedaan moeten worden en zijn verbaasd en geïrriteerd als anderen creatieve alternatieven voorstellen. Zij kunnen hulp afwijzen, ook indien nodig, omdat zij geloven dat niemand anders het goed kan doen. Anderen worden gefrustreerd door hun starheid. Mensen met OCPD weigeren vaak een compromis zelfs als zij zelf inzien dat het voor hun eigen bestwil is vanwege het principe.

Mensen met OCPD kunnen middelmatig presteren in situaties die meer vragen dan een voorzichtige planning of aandacht voor het detail. Dergelijke situaties wekken bij hun angsten op dat hun bemoeiingen niet acceptabel zullen zijn voor hun zelf en anderen. Zij zijn ook intolerant in die situaties waarbij er een gebrek aan structuur is zodat hun behoefte voor controle en orde hun behoorlijk onaangenaam treft. Zij kunnen veilige nisjes in bureaucratische organisaties vinden waar de hiërarchische lijnen en gezagsstructuren duidelijk zijn. Zij zijn geneigd anderen veelvuldig in te perken; zij zijn perfectionistisch en gedisciplineerd; zij zijn hard voor zich zelf en anderen als hun geïdealiseerde standaarden niet gehaald worden. Zij zijn gewoonlijk gevoelig voor ceremonieel en correctheid; hun stijl is beperkend en heeft een gebrek aan vertrouwen en afwisseling.

Voor mensen met OCPD, zijn vakanties en ontspanningsactiviteiten, als zij die al doen, serieuze taken die gepland en georganiseerd moeten worden. Vaak, ook op vakantie, nemen deze mensen werk mee zodat geen tijd verspild wordt.

Individuen met OCP zijn geneigd niets weg te gooien. Ze houden stevig vast aan hun bezittingen en beschouwen het weggooien van spullen als verkwisting. Deze mensen bewaren en verdedigen hun bezit tegen alle indringers zelfs, dan als anderen klagen over de ruimte die in beslag genomen wordt door datgene wat verzameld is. Omdat zij van zo veel wensen en behoeften tijdens hun jeugd beroofd zijn, zullen zij dat beschermen wat zij bereikt hebben als volwassenen. Dit heeft een vrekkig, niet-gevende en ongenereus gedrag tot gevolg. Zij kunnen onder hun stand leven, zodat geld uitgeven gecontroleerd kan worden om een eventueel ongeluk in de toekomst op te vangen.

Genegenheid
Ondanks hun uitgebreide verdedigingsmechanismen, neigen individuen met OCPD een van de meest problematische persoonlijkheden te hebben in termen van psychiatrische symptomen. Door hun cognitieve en gedragsorganisatie zijn zij heel gevoelig voor de gehele reeks van genegenheidsstoringen. Zij worden getergd door zowel hun eigen veeleisende standaarden en de hoge verwachtingen die zij menen dat anderen van hen eisen.

Individuen met OCPD zijn kwetsbaar voor spanningen in situaties waarbij zij geen controle over hun eigen lichamelijke en intermenselijke omgeving hebben. Zelfs in een vriendelijke en accepterende omgeving, zullen zij hun kansen voor bevrediging ongedaan maken of eenvoudig niet in staat zijn tevreden te zijn. Zij zijn verontrust door de erge interne conflicten die zijn niet kunnen ontvluchten dan wel op kunnen lossen. Zij geloven dat zij een plaats in de maatschappij moeten vinden die door anderen beoordeeld wordt als verantwoordelijk en produktief; echter, hoe meer zij aanpassen, hoe bozer en wraakzuchtiger zij zich voelen. Hun boosheid wordt vaak indirect geuit, soms door geestelijk afwezig te zijn.

Individuen met OCPD komen elke dag door, door precies hun routines af te handelen. De starheid in hun gedrag is noodzakelijk willen zij hun kokende woede succesvol controleren. Als zij afwijken van het absoluut volgen van de regels en regelingen, dan kan hun boosheid uitbreken en riskeren zij dat anderen hun wrok die zij werkelijk koesteren kunnen zien. Richards stelt ook voor dat mensen met OCPD emotioneel ingeperkt zijn omdat zij voor een ongecontroleerde uitbarsting van hun agressie vrezen hetgeen leidt tot afwijzing van dierbaren. McWilliams gelooft dat de onderliggende genegenheidsconflict bij OCPD tussen woede en angst is woede om gecontroleerd te worden en de angst om bestraft te worden.

Sperry beschrijft de emotionele OCPD stijl als meedogenloos, boos, gefrustreerd, en geïrriteerd. Individuen met OCPD zijn vatbaar voor depressies, met name als ze ouder worden. Millon merkt ook op dat de OCPD kwetsbaar is voor een stevige depressie op latere leeftijd. Deze mensen, die gewetensvol, hardwerkend, en goed in de samenleving geïntegreerd zijn, zijn gevoelig voor verlies; zij nemen hun afnemende mogelijkheden en produktivi-teit duidelijk waar als zij ouder worden. Ze reageren op deze veranderingen met zelf-bestraffende en zelf-klein-erende gedachten. Als zij de laatste jaren van hun carrière toegemoed zien of het pensioen naderen, worden zij geconfronteerd door het inzicht dat zij niet al hun levensdoelen zullen bereiken en bovendien hun eigen hoge standaarden ook niet. Een andere mogelijke reden voor een latere depressie voor mensen met OCPD is de nut-teloosheid van hun leven nadat zij zoveel van zichzelf hebben opgegeven ten behoeve van hun starre aanpassing. Een grote depressie van individuen met OCPD neigt tot een depressie met een onrustig en geïrriteerd karakter.

Individuen met OCPD zijn ook redelijk vatbaar voor angsten. Ze vrezen het maken van fouten en de bijbehorende bestraffing voor het niet perfect zijn. Zij schijnen geleerd te hebben dat er een toelaatbare maar beperkte ruimte van aanvaardbaar gedrag is. Benjamin veronderstelt dat de OCPD ontwikkelingsgeschiedenis mogelijk een ongenadige dwang bevat heeft om te correct te presteren en de regels te volgen, ongeacht de persoonlijke kosten. Als kinderen, zijn individuen met OCPD gestraft voor falen en er werden weinig, zo niet geen, beloningen voor succes gegeven. Het hoogste waar zij op konden hopen was het vermijden van kritiek en bestraffing. Het was een omgeving met weinig warmte; de nadruk lag op controle. Als volwassenen hebben deze individuen geleerd om hun angsten te onderdrukken, door zich deze controle eigen te maken. Zij beperken zich tot die activiteiten die toegestaan zijn door de machtigen en ze verwerpen andere mogelijke activiteiten. Zij passen de regels zorgvuldig toe zodat zij niet in onacceptabel gedrag vervallen. Een deel van de reden waarom ongestructureerde activiteiten of situaties zoveel angsten oproepen voor OCPDers is het gebrek aan veiligheid doordat de gedragsregels onbekend zijn dan wel welk gedrag veiligheid bevorderd.

Verdedigingsstructuur
De OCPD verdedigingen zijn beredeneren, isoleren van genegenheid, ongedaan maken, reactie formatie, verplaatsen en terugtrekken. Deze verdedigingen worden gebruikt om de angsten te controleren ten koste van alles met de hoge persoonlijke prijs van beperking. Dit laat toe dat individuen met OCPD doelbewust en evenwichtig lijken te zijn. Echter, zij moeten de interne verstoring beheersen van hun onopgeloste strijd tussen gehoorzaamheid en verzet. De strijd bedreigt de balans die zij zo moeizaam ontwikkeld hebben om te gooien. Zij moeten zowel een extern zichtbare uitbarsting van hun boosheid als ook hun interne verstoring van emoties en impulsen controleren:

* De externe uiting van vijandschap en agressie kan beheerst worden door het vinden van, en het alliëren met autoriteiten. Individuen met OCPD ontvouwen een strategie van belonen en toestaan van veiligheid van diegenen die aan de macht zijn om hun respect en bescherming te vergaren. Zij kunnen rechtvaardigen dat zij hun eigen vijandige impulsen op ondergeschikten kunnen uitlaten terwijl zij tegelijkertijd de steun vergaren van de autoriteiten. Veel van de OCPD zelf rechtvaardige moraal weerspiegelt hetzelfde proces. Deze individuen kunnen het ongedaan maken om zichzelf te compenseren voor onacceptabel gedrag en leunen op de vriendschap met de autoriteiten. [Ongedaan maken is de belangrijkste verdediging van individuen met OCPD; zij maken iets met acties ongedaan die een onbewuste betekenis hebben van goed maken en/of magische bescherming.] Desalniettemin, het aanpassen van OCPDers en hun etiquette zijn façaden om afwijzing en bestraffing te vermijden. Intern blijven deze mensen zich verzetten.
* Interne impulsen worden gecontroleerd door gebruik te maken van identificatie en sublimeren. Sublimeren laat toe dat een onacceptabele vijandschap getoond mag worden in sociaal aanvaardbare beroepen als rechter, politie agent, soldaat of chirurg. Individuen met OCPD kunnen ook strenge en controlerende ouders zijn om hun vijandschap te verhullen.
* Het beheersen van de vijandige impulsen kan ook bereikt worden door gebruik te maken van reactie formatie en isolatie. Vleiend en volgzaam OCPD gedrag, terwijl anderen normaliter gefrustreerd en boos zijn, kunnen afgeleid worden van een reactie formatie van hun eigen rebellerende behoeften. Zij binden hun verzet en boosheid zo stevig vast dat het tegenovergestelde gedrag opduikt. Individuen met OCPD kunnen ook hun emotionele reacties op situaties afzonderen en isoleren. Zij blokken of neutraliseren gevoelsmatige reacties waarvoor zij zich zouden schamen of afkeuring bij anderen kunnen oproepen.

Individuen met OCPD proberen niet de tegenstellingen te herkennen tussen hun impulsen en hun gedrag. Zij doen dit door hun zelfbewustzijn te beperken en vermijden zelfonderzoek. Niet allen accepteren zij de door de autoriteiten gesteunde eisen en verwachtingen; zij geloven echt dat deze terecht zijn! Dit brengt vaak deze mensen institutionele goedkeuring en steun. Deze beloningen zorgen voor een versterking van hun neiging tot zelf-rechtvaardigheid en gehoorzaamheid.

Stone merkt op dat individuen met OCPD in de toekomst leven (vergeleken met de Cluster B individuen die voornamelijk in het verleden leven). Zij zijn geobsedeerd met het voorzien van alle gevaren en mogelijke fouten. Hun gedrag heeft de defensieve kwaliteit van het vermijden van boosheid van ouderlijk of autoritair gezag door dubbel te controleren of er een fout gemaakt is.

Er zijn vele hulpverleners die vertrouwen op dezelfde verdedigingspatronen als de mensen met OCPD. Zij zijn ook genegen tot het overwaarderen van orde en correctheid. Als hulpverleners zich hiervan niet bewust zijn, kunnen zij samenspannen met de verdedigingsmechanismen van OCPD-cliënten; dit is een veelvoorkomend probleem en het heeft altijd een nadelig effect op de behandeling.

II: De behandeling van OCPD

Het begin van een behandeling
Individuen met OCPD beginnen met een behandeling omdat hun produktiviteit of cognitieve vaardigheden aan het afnemen zijn. Zij klagen over een depressie en de onmogelijkheid om produktief te zijn. Deze individuen schijnen bijzonder gevoelig te zijn voor de natuurlijke veranderingen in cognitieve vaardigheden in de loop der jaren. Een andere reden voor individuen met OCPD om met een behandeling te beginnen heeft te maken met psychofysiologische klachten. Zij ervaren vaak psychosomatische (maag- en darm) klachten als gevolg van de problemen die te maken hebben met het ontladen van spanningen. Zij kunnen ook ervaringen hebben met angsten, ongerustheid, immobilisatie, impotentie en overmatige moeheid. Een derde reden voor het beginnen van een behandeling is het gevolg van iemands zorg over hun gedrag. Bijvoorbeeld, zij kunnen op het werk een negatieve functie beoordeling gekregen hebben omdat zij niet met anderen overweg konden. Intermenselijke problemen voor mensen met OCPD zijn gerelateerd aan het feit dat zij de impact van hun eigen gedrag niet kunnen bevatten. Zij zijn niet in staat de emoties van andere mensen te lezen noch zijn zij in staat hun eigen emoties te ervaren en te begrijpen. Gebruikelijk wijzen zij het af dat zij problemen hebben met anderen op het werk en verdenken hun meerdere van het maken van valse beschuldigen.

In het begin lijken OCPD-cliënten meewerkend te zijn. Zij zijn beleefd, ongeëmotioneerd, rationeel en op details gericht. Deze mensen willen hun hulpverleners gehoorzamen en perfecte cliënten zijn. Zij zullen serieus, gewetensvol, eerlijk, gemotiveerd en hardwerkend zijn. In de loop van de tijd echter, zal het duidelijk worden dat zij geneigd zijn tot een bewust volgzaam en onbewust oppositioneel gedrag. Zij zullen waarschijnlijk hun conflicten met gehoorzaamheid en verzet in de behandeling reproduceren net zoals in hun andere omgevingen.

Medicijnen
In het algemeen reageren OCPD symptomen niet op medicatie. Tot nu toe is alleen medicatie voor gelijktijdige As I symptomen gerapporteerd. Medicatie die zinvol is voor de obsessief compulsieve storing (OCD), bijvoorbeeld clomipramine, is waarschijnlijk niet zinvol voor mensen met OCPD. Zelfs al zou medicatie geprobeerd worden, kunnen OCPDers grote moeite hebben met het volgen ervan omdat zij dan bang zijn om hun controle te verliezen. Anderzijds kunnen zij onrealistische verwachtingen hebben van medicatie. Kortom, therapie is de beste keuze voor OCPD.

Echter, als de onophoudelijke strijd met spanning, intermenselijke problemen, en de chronische angst voor de toekomst, geresulteerd hebben in depressieve symptomen, kunnen anti-depressiva behulpzaam zijn. Als individuen met OCPD minder psychisch en fysisch gespannen zijn, dan kunnen zij zich beter concentreren op de behandeling.

Richtlijnen voor de hulpverlener
De eerste regel voor behandeling voor hulpverleners die met OCPD-cliënten te maken hebben is normale vriendelijkheid. Deze mensen zijn gewend aan het feit dat zij vermoeiend zijn voor anderen zonder het volledig te begrijpen. Met hen werken kan langdurig worden. Ze zullen waarschijnlijk lange monologen houden van zelf-rechtvaardiging, lovenswaardige doelen en ambities, en redenen waarom familieleden, intimi, en ondergeschikten op het werk stevig onder controle gehouden moeten worden. De uitgetrokken, emotieloze en gedetailleerde verhalen van mensen met OCPD moeten met geduld, tolerantie, en de kunst om te luisteren aangehoord worden. De verveling van de hulpverlener kan, ten dele, beheerst worden door te luisteren naar de gedragspatronen, houdingen, en meningen die consistent opduiken bij de verschillende situaties en relaties zoals zij beschreven worden door de OCPD-cliënt. Het is niet bevorderlijk om materiaal, hoe subtiel ook, terzijde te schuiven die deze mensen belangrijk vinden, bij een poging om tot aangrijpende zaken te komen. Hun aandacht is vaak zakelijk en probleem georiënteerd; zij zijn niet op hun gemak als de nadruk komt te liggen op emotionele ondersteuning en relaties. Een druk om vroegtijdig te focusseren op het ervaren van emoties is zowel vreemd als ook bevreemdend.

Pas op dat OCPD-cliënten geen gewetensvolle cliënten worden, dat wil zeggen de behandeling gaan benaderen als een taak die zorgvuldig uitgevoerd moet worden, met de nodige aandacht en zorgvuldige toewijding aan de grondregelen van een oprecht gesprek. Dit kan zorgen voor een terughoudende zelf-opening en het wordt bepaald door datgene van wat zij denken wat van hun verwacht wordt. Hun bestudeerde volgzaamheid en gebrek aan oorspronkelijkheid moet direct aangesproken worden; een behandeling is geen setje taken die in een vaste volgorde en zonder omwegen afgewerkt moeten worden. Het is meer een natuurlijk openvouwend proces waarbij de nadruk ligt op persoonlijke ervaringen en een oprechte uiting van jezelf. Echter, wees erop bedacht dat cliënten met OCPD met hun vasthoudendheid en taak-georiënteerdheid tot de behandeling vaak in staat zijn in behandeling te blijven, een goede therapeutische relatie te ontwikkelen, en een goed resultaat laten zien. Het succes van een behandeling van deze individuen is een zaak van beheersen van hun tegenwerkende verdedigingen, gebruik makend van hun sterkten, het ondersteunen van hun gewetensvolle intenties, en hen te accepteren ondanks hun intermenselijke problematische gedrag. Individuen met OCPD wekken in het algemeen niet een warmte op in de mensen rondom hen, inclusief hulpverleners. Door hun arrogante, beargumenteerd, zelf-rechtvaardigend gedrag lijken ze sterker te zijn als ze werkelijk zijn. Het is belangrijk om niet te vergeten dat hun verdedigende structuren hun beschermt tegen schaamte, vernedering en angst.

Overdracht
Individuen met OCPD willen goede cliënten zijn; ze zijn serieus, gewetensvol, eerlijk, gemotiveerd en werken hard. Echter ze zijn bewust volgzaam en onbewust oppositioneel. De combinatie van overdreven bewuste onderwerping en het machtige onbewuste verzet is erg vervelend en de overdracht wordt gehinderd door getergde ongeduld. OCPD cliënten kunnen ook een atmosfeer van geveinsde kritiek uitstralen die de mogelijkheid in zich heeft de hulpverlener te ondermijnen. Deze mensen kunnen echt dankbaar zijn voor effectieve hulpverleners, maar onder hun dankbaarheid is een graad van vijandschap of agressie die de agressie van hulpverleners kan stimuleren.

Hulpverleners die zich genoodzaakt voelen tot een emotionele band met hun cliënten kunnen gefocusseerd raken op, en geïrriteerd worden door de OCPD verdedigingen en verzuimen de emotionele pijn te herkennen die aan deze verdediging ten grondslag ligt. Als hulpverleners voldoende geïrriteerd worden, dan zouden zij hun boosheid en irritatie kunnen verbergen door positieve bezorgdheid voor de OCPD cliënt te uiten, oftewel gebruik maken van hun eigen verdediging van reactie formatie en het spiegelen van het OCPD verdedigingspatroon. Ook kan de dwang om goede cliënten te zijn, samengaan met behoefte van de hulpverleners om een goede hulpverlener te zijn.

Omdat OCPD-cliënten vaak niet leuk zijn om mee te werken, in het bijzonder als zij passief agressieve karaktertrekken hebben, kunnen de volgende reacties oproepen worden:

* de hulpverlener neemt een routineuze niet-creatieve rol in de relatie aan;
* het accepteren en spiegelen van de cliënt zijn eigen stereotype zelf-presentatie;
* irritatie, verveling, en vermoeidheid;
* uitputting;
* frustratie en gekweld worden door de behoefte van de cliënt om themas eindeloos te herhalen.

Deze zorgen kunnen leiden tot een patstelling en moeten direct aangepakt worden. Hulpverleners moeten de OCP cliënten helpen hun behandelingstijd voordelig te benutten. Echter, als verveling en frustratie te veel worden voor de behandelaar, dan dient deze door een derde aangepakt te worden. Deze cliënten worden niet onderhoudend in hun zelf-presentatie en gunnen hun behandelaars geen levendige groep of individuele sessie.

Behandelingstechnieken
Zimmerman stelt de volgende vragen voor bij het vaststellen van OCPD:

* Is er ooit tegen U gezegd dat U teveel tijd besteed aan het maken van lijsten en afspraken? Denkt U dat U dat doet?
* Als iets gedaan moet worden, heeft U dan zoveel tijd nodig voor het organiseren daarvan dat U op het einde moeite heeft om op tijd klaar te zijn?
* Bent U ooit zo inbeslaggenomen geweest met details dat U het overzicht verloren hebt op het geheel?
* Beschrijft U zichzelf als een perfectionist? En anderen?
* Hebt U ooit eens een project niet op tijd afgemaakt vanwege Uw eigen hoge standaarden?
* Noemt U zichzelf een workaholic? En anderen? Zo ja, spendeert u zoveel tijd aan Uw werk dat U weinig tijd heeft voor familie, vrienden en ontspanning?
* Heeft U moeite met een rustpauze op het werk omdat U bang bent achterop te geraken?
* Zou U hetzelfde aantal uren werken als U bij een geringer aantal uren hetzelfde betaald zou krijgen?
* Hoeveel uren in de week werkt U?
* Heeft U een sterk gevoel voor moraal of ethische waarden? Denkt U dat U meer bezorgd bent over normen en waarden als andere mensen?
* Bent U bezorgd dat U iets immoreel of onethisch gedaan heeft?
* Vindt U het moeilijk dingen weg te gooien, ook al zijn ze oud en versleten?
* Heeft iemand ooit geklaagd over al de spullen die U bewaart?
* Voert U taken zelf uit omdat niemand het tot Uw tevredenheid uit kan voeren?
* Neemt U de verantwoordelijkheid van anderen over om zeker te zijn dat het goed gedaan wordt?
* Hoe is het voor U om geld aan uzelf uit te geven? En aan anderen?
* Spaart U zoveel als U maar kan voor mogelijke toekomstige problemen?
* Vinden mensen U eigenwijs?

In de behandeling zijn OCPD-cliënten het meest op hun gemak als de interactie is georganiseerd, detail georiënteerd en onemotioneel is. Deze mensen zullen moeite hebben met de behandeling als emotionele zaken ter sprake komen en hun verband met gedrag. Zij zullen waarschijnlijk goed reageren op behandelingen die gericht zijn op zelf-controle en relationele management training. Ze zullen nauwgezet de instructies opvolgen als een betere controle of minder emotionele spanning een mogelijk resultaat is. Ze zullen training waarderen die hun in staat stelt vroegtijdig emotionele spanningen te herkennen en waarbij de bijbehorende strategieën geïmplementeerd worden die hun in staat stelt een plotseling en groot verlies aan emotionele controle te vermijden.

Korte termijn behandeling kan voordelig zijn bij het helpen van OCPD-cliënten in een crisis situatie. Specifieke, gefocusseerde doelen om deze mensen te helpen om met veranderingen om te gaan kunnen uitgevoerd worden in een beperkt aantal sessies. Het erkennen van gevoelens zal OCPD-cliënten helpen om het gevoel van schuld, zelf-twijfel en angst te verminderen. Het confronteren met OCPD-verdedigingen kan effectiever bereikt worden in groepssessies. Deze cliënten kunnen in machtsstrijden verzanden in de afzonderlijke sessies [hun preoccupatie met details en de behoefte naar controle kunnen leiden tot eindeloze conflicten over afzonderlijke woorden, onderwerpen, en wie de leiding heeft]. Een groep kan deze neiging wellicht onderdrukken. Het groepsproces stelt de OCPD-cliënten ook in staat om vertrouwen te krijgen in meerdere mensen.

De OCPD-behandeling is georganiseerd rond drie basis overwegingen: 1) aandacht voor de verdedigingen; 2) het afzwakken en aanpassen vaan de superego starheid; en 3) het identificeren van en het werken met de onbewuste conflicten die de symptomen genereren. De behandeling moet een weg vinden om de OCPD-verdedigingen besluiteloosheid, herkauwen, en het onderdrukken van emoties tegemoet te komen. Probleem oplossingsmethodes zullen bruikbaar zijn.

OCPD-cliënten zullen het niet goed doen in familie therapie. Zij zijn geneigd om zich te alliëren met de behandelaars en zullen moeite hebben om zelf de cliënt te worden. Zij zullen extreem verontrust zijn als zij gedwongen worden om hun verdedigingen te laten zakken en hun gevoelens te moeten tonen aan hun naasten. McWilliams stelt zelfs voor dat OCPD-cliënten, met de nodige aanmoediging, verder kunnen gaan dan slechts het identificeren van gevoelens en zelfs plezier kunnen hebben aan hun gevoelens.

Intermenselijke behandeling van OCPD focusseert op het opbouwen van de ego die nodig is om de situaties te herkennen die regressieve patronen kunnen oproepen. De vijf categorieën van therapeutische reacties in het intermenselijke model zijn: het mogelijk maken tot samenwerken, mensen leren hun regressieve gedragspatronen te herkennen, mensen leren tegen de onaanpaste patronen op te komen, de wil tot verandering mogelijk maken, en het aanleren van nieuwe patronen. Bejamin stelt verder voor om OCPD-cliënten geholpen dienen te worden met:

* het heroverwegen van hun eigen definitie;
* het onderzoeken van verbanden tussen de huidige probleempatronen en vroegtijdig herkennen ervan;
* oppassen voor mogelijk geweld of mishandeling;
* onderscheid maken tussen de mishandelingspatronen (door het veranderen van zelf-gesprekken en het aanleren van constructieve alternatieve reacties);
* het aanleren van softe alternatieven bij het reageren op anderen.

Behandelingsdoelen
De behandeling van OCPD-cliënten moet de controle aanpakken. Om een verandering te kunnen bewerkstelligen moeten deze mensen een tolerantie ontwikkeling voor:

* hun eigen emotionele kwetsbaarheid;
* hun gebrek aan controle over mensen en situaties; en,
* het bestaan van veranderingen, onzekerheden, en tijdelijkheid in hun levens.

Deze onderdelen van het leven kunnen niet weg-gecontroleerd worden, tegen verdedigd worden, of opgelost worden met behulp van een drogerend middel. Cognitieve therapie laat drie onaangepaste OCPD-schemas zien: perfectionisme, het verlangen naar zekerheid, en het geloof dat er één absoluut correcte oplossing bestaat voor problemen. De behandelingsdoelen in relatie met deze zaken dienen een verhoogde zelf-acceptatie en tolerantie voor onzekerheid en dubbelzinnigheid te omvatten. Een belangrijk behandelingsdoel voor deze individuen met OCPD is het versterken van hun mogelijkheden en vaardigheden voor een meer proactieve (minder reactieve) rol bij het aanpakken van zaken in hun leven.

Behandelingsdoelen moeten ruimte laten voor de basis persoonlijkheid en temperament van de OCPDer. Persoonlijkheid kan aangepast worden bij een behandeling, echter zelden wezenlijk veranderd. Desalniettemin, autonomie en eigenwaarde kunnen uitgebouwd worden zelfs al blijven de OCPD conflicten en verdedigingen bestaan. Oldham houdt vol dat persoonlijkheidsstijlen geen ziekte-versies zijn van de persoonlijkheidsstoringen. Persoonlijkheidsstijl is een individuele organisatieprincipe. Het is een geordende verzameling van atributen, gedachten, gevoelens, gedrag en hoe men met zaken omgaat. Het is het unieke patroon van hoe een mens denkt, voelt en zich gedraagt.

Voor individuen met OCPD, zou een meer aangepaste verschuiving naar een persoonlijkheidsstijl moeten resulteren in een vermindering van intermenselijke spanningen, de symptomen die gepaard gaan met spanning, depressie, en de angst voor de toekomst. Oldham stelt negen kenmerken en gedragingen voor, voor de gewetensvolle persoonlijkheidsstijl (de niet-gestoorde varsie van OCPD). Deze mensen zijn:

* harde werkers;
* omarmen sterke morele principes;
* doen dingen op "de juiste" manier;
* zijn geneigd tot perfectionisme;
* hebben oog voor detail;
* zijn ordelijk;
* zijn pragmatisch, praktisch, en "no-nonsense" in de benadering van situaties;
* zijn voorzichtig; en,
* zijn geneigd tot het verzamelen en bewaren van bezittingen.

Gewetensvolle mensen hebben een sterke, eisende eigen autoriteit; zij hebben een uitstekende zelf-discipline. Zij zijn in het algemeen gereserveerd. Intimiteit is niet makkelijk voor hen. Zij zijn graag onder de mensen, maar behouden een emotionele afstand. Gewetensvolle individuen kunnen te voorzichtig en niet-genereus overkomen; desalniettemin zijn zij in staat om toegewijd, emotioneel stabiel en betrouwbaar te zijn. Het punt is dat deze individuen een aangepaste versie van zichzelf zijn. Zij hoeven niet, noch kunnen zij het bereiken, zo extreem in een andere persoonlijkheidsstijl te veranderen.

© Sharon C. Ekleberry, 2000

Terug

[Eveline]

Persoonlijkheidskenmerken Burnout


Op de burnout informatiepagina, onderdeel van de Hulpgids.nl, worden o.a. een tweetal persoonlijkheidskenmerken met een verhoogd risico voor burnout beschreven:

1. De obessief compulsieve persoonlijkheid; en
2. De narcistische persoonlijkheid.

Over het eerste persoonlijkheidskenmerk, zijn op internet twee uitgebreide wetenschappelijke engelstalige artikelen te vinden:

* Dual Diagnosis and the Obsessive-Compulsive Personality Disorder
* Obsessive Compulsive Personality Disorder: A Defect of Philosophy, not Anxiety

Om het lezen daarvan te vereenvoudigen zijn deze twee artikelen door een "leek in de geestelijke gezondheidszorg" deels vertaald. Het eerste artikel gaat in op OCPD en gaat ook in op de combinatie van OCPD en een verslaving. Alleen de eerste twee van de drie delen zijn vertaald (waarbij de literatuurverwijzingen voor de leesbaarheid zijn weggelaten; zie daarvoor het origineel). Een andere, meer leesbare, beschrijving van OCPD, gezien vanuit de praktijk van een hulpverlener, is het tweede artikel. Beide artikelen verschillen zowel in stijl als benadering en zijn in zekere zin complementair:

* De obsessief compulsieve persoonlijkheidsstoornis (OCPD)
* The Right Stuff

Emailgroep OCPD
Inschrijven in de OCPD groep

Met dank aan een anonieme inzender. (13-1-2002)

http://www.toad.net/~arcturus/dd/ocpd.htm
http://www.ocdonline.com/articlephillipson6.htm
http://www.burnin.nl/?id=ken_bur_per&sub=ocpd-ned-1
http://www.burnin.nl/?id=ken_bur_per&sub=ocpd-ned-2

http://groups.msn.com/OCPD
http://groups.msn.com/OCPD/join


Zie ook hier: herstel na burnout
http://www.burnoutbegeleidingin.nl/eenz ... erstel.htm

En http://www.brainclinics.com/index.php?pId=19 voor uitkomsten van een groot onderzoek.

[Eveline]

The RIGHT Stuff

Bron: Dr. Steven Phillipson, Center for Cognitive-Behavioral Psychotherapy, Obsessive Compulsive Personality Disorder: A Defect of Philosophy, not Anxiety "The RIGHT Stuff"

De Obsessive Compulsive Personality Disorder (obsessief compulsieve persoonlijkheidsstoornis, OCPD) is een langdurige karakterstoornis waarbij het gaat om iemands algemene stijl en meningen in relatie tot henzelf en de wereld. Personen met OCPD zijn typisch diep ervan overtuigd dat hun disfunctionele meningen "correct" zijn, en zijn oprecht in hun geloof daarin. Hun stijl in relatie tot de wereld om hen heen wordt verwerkt met behulp van hun eigen strikte standaarden. Ofschoon hun dagelijkse ervaring "niets is in orde" is, neigen zij stevig vast te houden aan hun eigen meningen en patronen. Hun mening dat "mijn manier is de correcte manier" maakt hun weerbaar tegen de veronderstelling dat het in hun eigen bestwil is dat zij "de waarheid in pacht hebben" los moeten laten. Juist het loslaten van de waarheid is de kern van hun herstel. In dit artikel wordt "de waarheid" gedefinieerd als iemands starre mening die hij/zij universeel toepasbaar acht. Vaak wordt de schuld van iemands interne conflict gelegd in externe omstandigheden of omgeving.

OCPD en de Obsessief Compulsieve Storing (OCD) worden vaak verward en geacht gelijkaardig te zijn. Er is echter een groot verschil tussen deze twee condities. Mensen met OCD worden hevig verontrust bij zaken die gerelateerd zijn aan specifieke preoccupaties, die als bedreigend ervaren worden. Bij OCPD is iemands eigen disfunctionele filosofie die de verontrusting, spanning en frustratie veroorzaakt. Het is goed bekend dat OCD een conditie is waarbij mensen uitgebreide rituelen uitvoeren om een verontrusting te vermijden of te ontsnappen. Rituelen worden herhaald om de bedreiging ongedaan te maken. Hun algemene functioneren wordt in de regel niet aangetast door de conditie en in de overgrote meerderheid van de gevallen wordt erkend dat de overwegingen irrationeel zijn. Een persoon die ritueel handen wast, vanwege de angst om aids op te lopen doordat een deurknop aangeraakt is, kan best parachute springen en wild water varen. Dit geeft aan dat iemands neiging tot risico?s niet aangetast wordt door hun angst voor bacteriën.

Dit artikel probeert een persoonlijkheidsstijl te beschrijven die een uitputtend effect heeft op iemands emotionele welzijn, arbeidsproduktiviteit, en intermenselijke relaties. Ofschoon er een beperkte overlap is tussen OCPD en OCD met betrekking tot een gelijkenis aan rituelen, zullen de duidelijke verschillen een andere benaming van deze conditie rechtvaardigen (zoiets als perfectionistische persoonlijkheidsstoring). OCPD vernietigd iemands leven door middel van een disfunctioneel perspectief. De film "As Good As It Gets" portretteert helaas een verwarde combinatie van de twee condities, ofschoon het aangekondigd was als een OCD film. De hoofdpersoon vertoont een variëteit aan OCD rituelen, edoch zijn houding is dat van een boze, vijandige, intolerante eenling met een duidelijke overdreven vorm van OCPD als zijn belangrijkste handicap.

Diegenen met OCD zullen bij het lezen van dit artikel geprovoceerd worden. Niet alleen lijken sommige eigenschappen op te gaan voor een groot deel van de mensen maar er zal een wankelende graad van gelijkenis opduiken tussen OCD en OCPD. Als U OCD heeft, leest U dan dit artikel alstublieft niet en probeer Uzelf niet te diagnostiseren. Het verschil in de twee condities is niet slechts oppervlakkig. Daarentegen ligt het verschil in de onderliggende grondgedachten van de twee condities. Training en ervaring is nodig om de subtiele maar drastische contrasten tussen de twee condities te onderscheiden. Het doel van dit artikel is om de kwalitatieve aspecten van OCPD te tonen zodat diegenen die overeenkomsten zien met zichzelf of hun naasten beter geïnformeerd zijn en mogelijk een behandeling zoeken. OCPD is een langdurige conditie waarbij het gaat om iemands levensfilosofie en waarbij de kenmerken omvangrijk en gecompliceerd zijn. Om voor een OCPD diagnose in aanmerking te komen zijn niet alle van de volgende uitingen noodzakelijk noch zijn een of twee overeenkomsten voldoende. Een combinatie van de volgende karakters in een extreme vorm is in het algemeen al reden voor een diagnose.

In het algemeen zijn twee kenmerkende gedachten van belang voor mensen die aan deze conditie lijden. De eerste uiting van OCPD omvatten of wel een neiging tot perfectionistische standaarden dan wel gerechtvaardigde verontwaardiging. Het perfectionisme gaat gepaard met een ongenadige angst voor iets niet perfect gedaan te hebben. Het goed doen en het vermijden, ten koste van alles, van mogelijke fouten is een kernpunt. Dit perspectief heeft uitstel en besluiteloosheid tot gevolg. De tweede factor bevat een star vasthouden aan hun eigen waarheid. Dit kenmerk produceert boosheid en conflicten. Bij mensen met OCPD hebben een van de twee kenmerken de overhand. In een enkel geval zijn beide perspectieven aanwezig en gelijkwaardig. Rituelen, daarentegen, spelen vaak een relatief ondergeschikte rol in dit complexe syndroom van perfectionistische gedragingen, intense boosheid en strikte standaarden. Hun manier is de enige manier en alle andere opties zijn "FOUT". Boosheid en minachting worden zelden binnenboord gehouden voor diegenen die een andere mening toegedaan zijn.

De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM III-R, de bijbel voor mensen in de geestelijke gezondheidszorg) stelt voor dat mensen met OCPD een patroon vertonen van ordelijkheid, perfectionisme, en/of mentale en intermenselijke controle, ten koste van flexibiliteit, openheid, en efficiëntie. Verder wordt voorgesteld dat mensen met deze conditie neigen tot het verzetten tegen de autoriteit van anderen, terwijl zij tegelijkertijd eisen dat anderen zich conformeren naar hun manier om dingen te doen. De DSM III-R focus is gerelateerd aan de onmogelijkheid van de persoon om taken af te ronden als gevolg van extreem hoge standaarden, die opgelegd worden op bijna alle aspecten van het dagelijks leven.

Cliënten lijken niet in therapie te gaan met de bedoeling om behandeld te worden voor OCPD. In het algemeen wordt een diagnose gesteld door een hulpverlener nadat andere punten onderzocht zijn. Waarom zou men dan ook hulp zoeken als men de ultieme waarheid in pacht heeft? Wellicht zal dit nu veranderen omdat de herkenning van deze conditie toeneemt. Drie bekende overwegingen om in therapie te gaan zijn: hulp zoeken voor OCD rituelen, die een last geworden zijn; omstandigheden die gerelateerd worden aan een depressie of sociale isolatie; en/of huwelijksproblemen waarbij zij een ultimatum gekregen hebben van hun partner in de vorm van "zoek hulp of ga" ("get help or get out").

Geassocieerde eigenschappen
Geassocieerde eigenschappen, volgens de DSM III-R, bevatten vaak, leed en verdriet gerelateerd aan besluiteloosheid, moeite hebben met tedere gevoelens en een depressieve stemming. Uit mijn eigen klinische observaties lijkt het erop dat de emotionele en cognitieve starheid de belangrijkste indices zijn die het bestaan van OCPD aantonen. Als de gebeurtenissen weg lopen van hoe een persoon denkt hoe "het zou moeten zijn", dan zijn rondes van intense boosheid en emotionele twisten karakteristiek.

Besluiteloosheid: Als bijna alle beslissingen bijna even belangrijk lijken te worden en het van belang is de goede keuze te maken, dan kan het maken van eenvoudige keuzen een nachtmerrie zijn. Mensen met OCPD kunnen verlamd raken door de onmogelijkheid vast te stellen welke keuze de juiste is. Het is niet ongewoon dat zo iemand tien minuten nodig heeft om het juiste paar sokken te kiezen die het best passen bij hun das. Zij neigen ertoe zichzelf en anderen onder enorme druk te zetten om geen fouten te maken. Bij OCPD is de drijvende kracht het vermijden van fouten. Omdat altijd juiste keuzen maken in het leven, onmogelijk is voor ons mensen, is hiermee een reguliere bron van ontevredenheid voor OCPDers ontstaan.

Deze besluiteloosheid kan een desastreus effect hebben op academische, professionele en intermenselijke relaties. Vanaf de jeugd, op school, kan perfectionisme een tot dan toe altijd goed presterende student laten sjezen als gevolg van niet afgemaakte opdrachten of tentamens. Een tentamen perfect goed te maken is een schier onmogelijke opgave. Als je moeite hebt op tijd een keuze te maken (altijd zoekende naar de juiste keuze) heeft dat uitstel tot gevolg. Vaak is zelfs het beginnen van een taak een probleem, omdat eerst alle prioriteiten perfect gesorteerd moeten worden. Als het een uur duurt om de eerste paragraaf te schrijven van een rapport, omdat wijziging op wijziging nog geen perfect resultaat heeft opgeleverd, stel dan het ongemak eens voor als een groot verslag geschreven moet worden. Ook de keuze van een studierichting kan moeizaam zijn. De "noodzaak" om een perfect passende academische studie te moeten kiezen leidt er toe dat sommige studenten vaak wisselen. Het veranderen van studies, als gevolg van opkomende complicaties en teleurstellingen is ook een mogelijke aanwijzing voor OCPD.

De behoefte voor een precies passend beroep, kan ook een lange termijn investering als de keuze van een carrière in gevaar brengen. Vele aspecten van om het even welke carrière kunnen heel aantrekkelijk lijken in het begin. Dingen zien er op een afstand altijd fantastisch uit. Als iemand door ervaring meer komt te weten over een school, carrière of persoon, dan worden de valkuilen duidelijker zichtbaar. Aangezien perfectie vaak gezocht wordt, zullen de opduikende defecten van elke carrière keuze vaak een langdurige investering in een vakgebied verhinderen. Ook het maken van een definitieve keuze en het veranderen van baan kan verlammend zijn als gevolg van de eindeloze zoektocht om uit te vinden welke van de aangeboden opties de beste is.

Het streven naar perfectie kan ook in intermenselijke relaties tot uiting komen. Aangezien alle mensen een redelijke hoeveelheid emotionele bagage met zich rond slepen, duurt het in de regel niet lang bij een relatie of huwelijk tot de onvolkomenheden van de partner ontdekt worden. Voor iemand met OCPD is het kiezen van een partner die voldoet aan hun onredelijke hoge standaarden erg moeilijk, zo niet onmogelijk. Langdurig zonder twisten in een relatie gebonden blijven is vrij onwaarschijnlijk. Bij diegenen die het langer volhouden zullen chronische onenigheden en wrijvingen alomtegenwoordig zijn.

Emotionele starheid: In een wereld waar het primair om controleren draait, is het effectief omgaan met de veranderlijkheid van emoties extreem moeilijk. Aangezien emotionaliteit wordt geassocieerd met spontaniteit en opschudding (d.w.z. verlies van controle), legt het effectief en passend beantwoorden van emoties een enorme druk op de OCPD om hen in bedwang te houden. Zich in te spannen om "uitbarstingen" in toom te houden is een alledaags fenomeen. Het lijkt echter dat er een emotie in overvloed aanwezig is. Het uiten van woede schijnt er natuurlijk en overvloedig uit te komen. Woede, als een emotie, is een van de meest basale en makkelijkst teweeg te brengen menselijke reacties. Woede of boosheid komt als tweede na angst in zijn primitieve vorm. Kwetsbaarheid, (een van de meest geavanceerde menselijke emoties), gezien door de ogen van een OCPDer, dwingt mensen zich stom te gedragen en hun bloot te stellen aan een mogelijke afwijzing. Emotionele beperkingen worden opgelegd om te verhinderen dat de kans bestaat dat men zich op een betreurenswaardige manier gedraagt. Het resultaat van deze emotionele beperkingen is dat alle geuite emoties soms gecomprimeerd worden in een effen en gelijkmatige expressie van doen alsof. Angst en vreugde kunnen door de ontvanger als het zelfde waargenomen worden. Het is niet ongebruikelijk voor mensen met OCPD dat hun humor als serieus opgevat wordt. Grapjes en sarcasme (als zodanig duidelijk voor de maker) worden als beledigingen en politiek incorrect opgevat.

Depressieve stemming: Ofschoon het zelden door anderen waargenomen wordt, zijn de ervaringen met inwendige beroeringen in dit syndroom immens. Hoe vaak ook anderen het slachtoffer worden van de OCPD?s onderdrukkende en eisende stijl, de hoge standaarden gelden tweevoudig bij de OCPDers verwachtingen die henzelf gelden. Het is niet ongebruikelijk dat een OCPDer een diepgeworteld gevoel heeft in het geloof dat zij een "goed mens" zijn. Dit geloof kan paradoxaal genoeg, vaak leiden tot depressies en teleurstellingen. De hoge standaarden en latten die een "goed mens" van zichzelf verwacht na te leven en te bereiken, zijn vaak ver boven de capaciteit voor een menselijk wezen om consistent waar te kunnen maken. Een geloof als "ik weet dat ik een goed mens ben, maar ik haat mijzelf omdat ik zoveel dingen verkeerd doe" is niet ongebruikelijk. Deze zelf-haat tezamen met een enorme teleurstelling kan makkelijk leiden tot een depressie. Aangezien iemands menselijkheid het verhinderd dat een OCPD lijder kan leven volgens zijn eigen hoge standaarden, heeft tot gevolg dat een enorme hoeveelheid zelf-haat opgelegd wordt. Recent onderzoek heeft gedocumenteerd dat tot zeventig procent van de depressies toegeschreven kunnen worden aan gevoelens van lage eigenwaarde en ontoereikendheid. In mijn werk met het helpen van mensen met hun eigenwaarde te verbeteren, heb ik gemerkt dat het veel moeilijker is om mensen die "goed" zijn te laten accepteren dat ze "menselijk" zijn, dan anderen te helpen hun lage eigenwaarde op te krikken en zichzelf te accepteren.

Een andere bijdrage voor een depressie in de OCPD populatie is een cognitieve stijl die gekarakteriseerd wordt door dichotomisch denken. Dichotomisch denken is de neiging om alle levensaspecten vanuit één of twee perspectieven in te delen - "alles is goed" of "alles is fout". De wereld wordt hoofdzakelijk door duidelijk afgebakende zwarte en witte kaders gezien. Alles wat puur en gezond is wordt gewaardeerd. Slechts een vlekje of onvolkomenheid is voldoende voor een persoon om een complete rechtvaardiging te vinden in het afwijzen van alles als een bewijs van een gebrek. Door hun eigen aard kunnen deze starre standaarden vernietigend zijn voor iemands zelfbeeld. Zoeken naar schuldigen, gebreken en fouten in iemands eigen wereld is een reguliere bron van conflict bij het in stand houden van de hoge levensstandaarden.

Bijkomende Rituelen
Gebruikelijke rituelen, die typisch bij het OCPD syndroom meekomen zijn (1) perfectionisme, (2) hamsteren/niets weg kunnen gooien, en (3) ordenen.

Perfectionisme: Perfectionisme zoals die tot uitdrukking komt bij OCPD heeft niet die bewonderenswaardige kwaliteit die zo vaak gezocht wordt door de gehele wereld. Als een ritueel aspect van deze conditie bevat het OCP perfectionisme elementen van checken en nog eens checken van afgeronde taken tot zij er absoluut zeker van zijn dat er geen onvolkomenheden zijn. Het kan letterlijk tot tien to twintig minuten duren om een cheque uit te schrijven of een envelop te versturen vanwege een starre behoefte om er zeker van te zijn dat er geen fouten gemaakt zijn. Het is alsof het maken van een fout opgemerkt zou kunnen worden en dat daardoor iemands reputatie levenslang geruïneerd zal worden ("wat zullen jullie klanten wel niet van jullie denken als die postzegel daar zo scheef op zit!"). Perfectionisme kan ook een vorm aannemen gericht op overcompleetheid - lezen en herlezen van materiaal totdat er een gevoel van absolute duidelijkheid bestaat. Niet alleen kost dit extreem veel tijd maar waar het verhaal over gaat is verloren. Het bos wordt niet opgemerkt omdat elk blad, elke tak, of elke boom onderzocht wordt. Deze opstelling kan ook een nadelige impact hebben op iemands conversatiestijl. Gedurende het gesprek wordt soms informatie gezocht die te maken heeft met zulke minuscule kleinigheden dat de ondervraagde persoon het spoor bijster raakt en gefrustreerd wordt. Kleine inconsistenties of foutjes worden feilloos opgemerkt door de OCPDer. Deze details, maakt niet uit hoe onbelangwekkend ook, moeten op tafel gebracht worden en duidelijkheid daarover moet bereikt worden.

In sommige gevallen beloont het klimaat in het bedrijfsleven iemands perfectionisme. Het is niet ongebruikelijk voor mensen met OCPD om hoge niveaus in de bedrijfskundige mast te bereiken omdat hun produktiviteit nog niet voldoende geleden heeft, terwijl het leek dat hun hoge standaarden de toewijding van het bedrijf voor kwaliteit reflecteerde. Hoe vaak spreken wij werknemers die klagen over de tiran aan de top? Maar meer hierover later. Af en toe komt het voor dat een OCPDer het toe geeft dat andere ook functioneel in orde zijn, maar dan ervandoor gaan en een heleboel tijd en moeite spenderen in een poging om tot een nog beter idee te komen. Deze enorme moeite kan een kleine verbetering opleveren die ten koste gaat van de efficiëntie en produktiviteit.

Hamsteren: Hamsteren heeft te maken met van alles bewaren of het verzamelen van dingen (die normaal als rotzooi beschouwd zou worden), op een zodanige wijze waardoor de kwaliteit van het leven van de hamsteraar en diegenen in het huishouden wordt bedreigt. In een groot percentage van de gevallen, blijven de mensen van het inzicht verstoken dat zij zich op een ongezonde manier gedragen. Als mensen deze irrationele eigenschap niet waarnemen wordt er gesproken van overgewaardeerde "ideation" (ego-syntonische OCD). Deze vorm van OCD vertoont typisch een geringe kans op verbetering aangezien de persoon zelden genegen is de uitdagingen aan te gaan die een behandeling biedt. Het afzien daarvan omdat men zijn eigen rol niet onder ogen wil zien heeft een erg negatieve effect op de levenskwaliteit voor hun huisgenoten. Vele hamsteraars echter zijn er terdege van bewust van het negatieve effect op deze conditie en lijden enorm onder de consequentie dat alle vrije ruimte in hun huis opgevuld raakt. Het huren van extra opslagruimten om het uitpuilende huis te ontlasten is niet ongebruikelijk.

De rechtvaardiging bij het hamsteren als component van OCPD bevat typisch een van de volgende overwegingen. In veel gevallen is er een diepe toewijding tot het begrip "zonde om het weg te gooien". Een vader zou tegen zijn vrouw kunnen zeggen, "Waarom die luiers weggooien als ze nog goed zijn?", natuurlijk refererend aan de luiers van hun vijftien jaar oude dochter. "Wie weet? Misschien als zij een moeder wordt dan kan zij deze luiers voor haar baby gebruiken". Een ander perspectief dat de weerstand ondersteunt van de hamsteraars om iets weg te gooien, is dat het object in de toekomst ooit wellicht van pas zou kunnen komen. Het weggooien van een vier jaar oude TV-gids kan een enorme verontwaardiging opwekken omdat oma wellicht ooit wil weten welk programma in 1994 op donderdag 6 januari om 21.40 op het tweede net liep. Andere uitingen van het hamsteren zijn de eindeloze projecten die nog te doen zijn. Perfectionisme verlamd vaak de OCPDers mogelijkheid tot het afronden van taken. In plaats van projecten te laten vallen, komen ze op een stapel te liggen en de droom wordt in stand gehouden dat het op een zekere dag wel afgemaakt zal worden.

Ordenen: Een duidelijk kenmerk van OCPD is dat ordenen in het honderd gelopen is. Het in niet ongebruikelijk dat in iemands kasten, laden of koelkast alle dingen precies zijn eigen plaats heeft. De kasten en laden zijn netjes opgelijnd, precies "zoals het hoort" en hemden en schoenen wijzen allen in dezelfde richting. Een cliënt die dit kenmerk van OCPD had, zei dat zijn vrouw vaak het volgende spelletje speelde met hem. Zij ging dan alleen de slaapkamer in en verlegde zijn schoenveter één centimeter of verdraaide de telefoon ietsjes. Als zij hem daarna riep, kostte het hem letterlijk slechts tien seconden om elke object te vinden die zij iets verschoven had.

Voor mensen die gehandicapt zijn door het ritueel van ordenen, schijnt er een overweldigende behoefte te zijn om hun omgeving te controleren. Als de dingen op iemands bureau niet precies op hun juiste plaats liggen dan zou de wereld veel bedreigender zijn. Stel het onvoorspelbare en bedreigende universum eens voor als de dingen niet daar zouden blijven waar men ze gelaten heeft. Met ordenen als een uiting van OCD en OCPD is het niet ongewoon als iemand dingen tot vervelends toe blijft verplaatsen totdat zij denken dat het precies goed is. Het ordenen bevat ook het plaatsen van dingen in geometrische patronen. Parallelle lijnen en gelijkmatige tussenruimten schijnen enorm belangrijk te zijn. Een cliënt refereerde verbloemend naar zijn stapeltjes als "anale palen", geamuseerd zijn eigen obsessieve behoefte naar structuur erkennend. Symmetrie kan ook in een obsessieve manier gezocht worden. Om de wereld perfect gebalanceerd te houden kan dat leiden tot rituelen waarbij dingen netjes perfect en gelijkmatig geplaatst dienen te worden. Het aanraken van beide zijden van een object, of eerst de linker poot en dan de rechter, zijn ook voorbeelden van symmetrie.

De waarheid in pacht
Wij hebben allemaal wel eens zoveel zelfvertrouwen als wij zinnen gebruiken als "Ik ben er zeker van" of "Het feit is dat?". Dit soort zinnen zijn een onderdeel van onze dagelijkse vocabulaire. Voor mensen met OCPD worden feiten en vertrouwen al te vaak verdraaid in "Ik heb GELIJK en jij zit FOUT". "Hoe ik het zie, zo zit het, einde verhaal". Voor anderen, die weigeren het "juiste perspectief" te zien ontmoeten vaak spanning en onenigheid. Bij dit kenmerk van OCPD is iemand vastbesloten zijn dogmatische geloof te verdedigen tot een graad waarbij in een oppervlakkige conversatie kleinere onenigheden in verhitte debatten kunnen uitmonden. Het relatieve belang van een thema (bijv. het vergelijken van normale benzine en super met betrekking tot de prestaties van een bepaalde auto) is zelden relevant voor de felheid in het midden van het debat.

Misschien zijn er een paar variabelen op deze planeet, die buiten kijf zijn in hun ogenschijnlijk universele waarheid. "Mensen zijn een levend organisme als er een hart klopt en/of hersenactiviteit is" of "Stenen vallen uiteindelijk naar beneden als ze omhoog gegooid worden". Voor iemand met OCPD, zijn abstracte idealen en morele standaarden verworden tot starre waarheden waaraan vastgehouden wordt. Een voorbeeld is een stelling dat "De praktijk van de Mormonen om met meer dan een vrouw te trouwen is illegaal en absoluut fout." De gedachte dat alle religieuze praktijken onderhevig zijn aan interpretatie en niet een kwestie is van goed en fout, wordt vaak over het hoofd gezien en zelden in overweging genomen. Het komt voor dat iemand met OCPD zichzelf als flexibel inschat omdat af en toe de mening aangepast wordt. Als men goed luistert, dan kan men vaststellen het standpunt dramatisch is gewijzigd, en de nieuwe waarheid even dramatisch als feit verdedigd wordt. De wetenschap dat abortus "moord" is kan gewijzigd worden tot de stelling dat keuzevrijheid een door "God gegeven recht" is om baas te zijn in eigen buik. De meeste voorbeelden van deze specifieke cognitieve veranderingen neigen tot de diametraal tegenovergestelde richting.

Het is niet ongewoon voor een OCPD lijder om letterlijk plezier te hebben als zij terechtgewezen worden, omdat het hun mogelijk maakt, wat zij als een rechtvaardige gelegenheid zien, om een flinke straf uit te delen. De term "rechtvaardige verontwaardiging" ("righteous indignation") is mogelijk bedacht met dit perspectief in het achterhoofd. Het verergeren van iemand met OCPD geeft haar de licentie om een rancune te koesteren en deze zal jouw fout voor altijd voor ogen houden.

In een conflict met iemand met OCPD, zal misschien de niet-OCPD persoon wanhopig gemotiveerd zijn om de kloof te overbruggen. In een poging daartoe kan de niet-OCPD ontdekken dat met de minuut het moeras dieper en dieper wordt. Het is bijna dat de poging om een oplossing te vinden een strafbare belediging is. In een enge relatie, is het ontdekken van deze sector van minachting, verbijsterend en beangstigend. Het enige wat men wilde doen was deze controverse tot een einde te brengen, en dan wordt je gestraft omdat je niet bereid bent het onderwerp te behandelen. In deze sector voelt de OCPD alweer een grote behoefte om een absolute duidelijkheid en helderheid over het onderwerp te verkrijgen. Opnieuw zorgt de behoefte voor een perfecte oplossing voor ogenschijnlijk eindeloos beetpakken en omdraaien van de onderwerpen. Het eens te zijn dat men oneens is, is zelden een redelijke oplossing en past vaak niet in het wereldbeeld van de OCPDer.

Intermenselijke relaties
Voor velen die eng contact hebben met een OCPDer kan er een alomtegenwoordige ervaring zijn, zich niet op z?n gemak te voelen als men in de nabijheid is van een OCPDer. Vaak, als men omgaat met personen die voldoen aan deze diagnose, voelt het aan als het lopen in een veld vol landmijnen. Je weet niet wanneer je op eentje gaat stappen en men betaalt de zware emotionele prijs voor het overschrijden van de starre standaarden. Dit altijd aanwezige gevaar zorgt voor een enorme hoeveelheid ongerustheid, verontwaardiging en spanning. Deze landmijnen kunnen zich presenteren in relatie tot schijnbaar willekeurige onderwerpen.

Binnen het huwelijk of bij familierelaties wordt de verdeeldheid die deze conditie zaait het best gevoeld. Aangezien ideologie en correctheid boven liefde en loyaliteit geplaatst wordt, kan de verdeeldheid de familiaire banden breken. Partners worden onderworpen aan een dagelijkse kritische blik en krijgen regelmatige terugkoppeling in een niet liefhebbende of opbouwende manier. De drager van de standaard moet het huishouden voeren als strak geleid schip - de kinderen worden aan het lijntje gehouden (te zien maar niet te horen), tot de buitenkant van het huis, goed bijgehouden en schoon. Het uiten, zowel fysisch als ook emotioneel, van liefhebbende gevoelens voor "geliefden" is vaak pijnvol afwezig. Lijfstraffen zijn niet ongewoon aangezien de mentaliteit van "ontzie de roe en verwen het kind" zelfs gelegitimeerd wordt in de bijbel. Wraakzuchtige vernederingen ("hakken") schijnen de juiste straf te zijn aangezien die het meest lijken op de inwendige ervaring van de reactie van de OCPDer op een terechtwijzing. In 1985 werkte ik in een aan een universiteit gelieerde kliniek met een jongen wiens academische prestaties ver waren achtergebleven bij zijn intellectuele capaciteiten. Aan het einde van onze succesvolle behandeling haalde ik de vader erbij. Mijn doel was te kijken of ik de positieve veranderingen die tijdens de behandelingen optraden, naar zijn huis kon overbrengen. Aan het einde van de sessie vroeg ik de vader of hij trots was op zijn zoon omdat zijn cijfers er zo op vooruit waren gegaan. Ik vergeet nooit het antwoord van de vader in het bijzijn van zijn kind. "Er valt hier niets te vieren, deze cijfers HAD hij al de hele tijd moeten halen!"

In intermenselijke relaties hopen wij allemaal voor een beetje speelruimte bij het geven van feedback voor de fouten die wij maken. Mensen met OCPD neigen er toe het niet bij hunzelf te vinden en niet in staat zijn een opvoedend klimaat mogelijk te maken waar menselijk zijn en feilbaarheid verwacht wordt. In plaats daarvan voelen zijn geroepen anderen hun terecht te wijzen op hun, soms kleine, fouten - "Zij zou het beter moeten weten en dit kan niet getolereerd worden". Vaak voelen anderen in de aanwezigheid van een OCPDer zich verwikkeld in een oplopend conflict over onderwerpen die gaan over schijnbaar triviale zaken. Het is soms niet ongebruikelijk dat men overtuigd raakt dat de OCPDer zelfs genot vindt in het verhitte conflict. Voor diegenen die bekend zijn met de OCPD stijl, is het terugtrekken uit de conversatie en het vermijden van toekomstige debatten, een algemeen verspreide reactie. Niet verrassend is dat deze stijl van interactie een vernietigend effect heeft op de overgrote meerderheid van de relaties die OCPDers hebben. Het zoeken naar fouten en onvolkomenheden is de neiging van OCPDers om chronisch de fouten bij anderen te ontmaskeren, in het bijzonder van diegenen die dicht genoeg bij hen staan. "Jij misbruikt altijd het woord bleistift in plaats van beispiel te zeggen!" "Jouw haar is veel te lang; heb jij geen zelf-respect?" Het lijkt erop alsof door dit soort kritiek de ontvanger van de feedback geïnspireerd wordt om het te veranderen.

Voor de OCPDer, is het niet ongebruikelijk om gezelschap te zoeken van een persoon wiens karakter passief en conflict vermijdend is. Indien een lange termijn betekenisvolle relatie met iemand die deze diagnose heeft, stand wil houden, dan is het bijna essentieel voor de partner om heel erg veerkrachtig en afhankelijk te zijn. Veel OCPD relaties bestaan uit een duidelijke dominante en controlerende partner en een passief afhankelijke partner.

Isolatie als gevolg van de starre hoge standaarden en latten is ook een gebruikelijk resultaat van OCPD. Als perfectionistische standaarden opgelegd worden aan kleine lichamelijke defecten of gemakzuchtige stijl van de partner, is de verwoesting van intimiteit verbazingwekkend. Ik heb al te vaak gewerkt met cliënten die het beëindigen van een relatie gelegitimeerd hebben als gevolg van zulke kleinigheden als de slechte adem, kleine schoenmaat, of wenkbrauwdikte van de partner. In een artikel van een paar jaar geleden werd een satirische conversatie geportretteerd die ongeveer als volgt ging: "Zij heeft gestudeerd, kan perfect skiën, houdt van kinderen en dieren, en moedigt mij aan om zoveel mogelijk tijd met de kinderen te spenderen? het is alleen zonde dat zij Duits spreekt met een Nederlands accent". Als dit aspect van OCPD zich openbaart dan is er typisch een patroon van mislukte relaties. De OCPDer neigt zich consistent terug te trekken uit een relatie vlak nadat intimiteit zich ontwikkeld heeft. De gewaarwording van het defect in iemands partner wordt in de loop der tijd zo sterk vergroot, zodat na een tijd, de kleine onhebbelijkheid die in het begin nog nauwelijks opviel, de enige eigenschap wordt die nog gezien wordt.

Slechte sociale vaardigheden zijn vaak een consequentie van een levenslang patroon van star denken. De motivatie om op te letten op hints in iemands sociale omgeving raakt verloren als gevolg van het overheersende perspectief van "mijn manier is de juiste manier". De vrijheid om radicale en/of extreme opinies of feiten te presenteren in de nabijheid van een nieuwe relatie of niet-intieme bekenden is gebruikelijk. In een nieuwe sociale setting weerhoudt het fatsoen het uiten van extreme meningen, de OCPDer voelt dat een gebrek aan oprechtheid verkeerd is en totale openheid, ongeacht de consequenties, is de enige optie. "Als anderen beledigd zijn door wat ik zeg, pech voor ze".

In arbeidsrelaties, zijn ondergeschikten van veel OCPDers vaak geïntimideerd en vaak gehekeld. De staf kan ontzettend terughoudend zijn in vrijuit spreken over onderwerpen waarvan geen absolute zekerheid bestaat met betrekking tot de correctheid van de beweringen. Deze omgeving laat creativiteit en risico verstijven. Vaak zal de hiërarchie van boven deze stijl versterken of ignoreren, omdat het erop lijkt dat de manager slechts waakzaam is en de toewijding van het bedrijf met betrekking tot kwaliteit inprent.

Vriendschappen (hoe lang ze al mogen duren) zijn vaak op zijn best dun. Mensen met OCPD, met name de meer extreme variant in de ononderbroken schaal, projecteren een sfeer van ontsteltenis en stugheid. De uiteindelijke mislukking in informele relaties is een consequentie van chronische spanningen en niet uitgekomen verwachtingen. Het interne schema (stijl van het kijken naar omstandigheden in het leven) van de lijder is niet in staat te leren van deze herhaaldelijke mislukkingen als gevolg van de vasthoudende overtuiging dat de ander schuld had, en daarom de beëindiging van de relatie gerechtvaardigd was.

Strikte morele standaarden
"Sex voor het huwelijk is fout en het betekent dat mensen voor het leven getekend zijn als zij het ooit doen". "Meisjes die zich opmaken zijn losbandig en promiscue". "Mannen die hun vrouwen laten werken schieten tekort als gezinshoofd".

Morele deugdzaamheid en het prediken van moraal als een dogmatische noodzaak is een niet ongebruikelijke uitdrukking van OCPD. Het vermijden van discussies over religie of politiek is ongetwijfeld wijs in de aanwezigheid van een OCPDer. Beide thema?s zijn aangescherpt in de potentiaal van de OCPD-waarheid en kunnen niet onder de duim gehouden worden door begrip en respect. In 1986 vloog ik met een cliënt naar Boston om hem te helpen met zijn vliegangst. Op het vliegveld in Boston wandelden wij langs een stalletje van een erg conservatieve organisatie. Ineens, zonder aanleiding, greep mijn 1.9 m lange cliënt over de tafel en greep een onschuldige stakker bij de zijn kraag. Mijn cliënt vervolgde met een schreeuwend betoog over de vergiftigde ideologie die zij representeerden. Op dat moment slaagde de man voor vliegangst en we begonnen met een jaren lang traject dat gerelateerd was om hem te helpen van zijn waarheid en boosheid af te komen. Een van de wederzijds goedgekeurde doelen was om hem meer beschikbaar te laten zijn voor zijn vrienden, die zeiden dat zij bang waren een onderwerp aan te snijden waarmee hij het oneens was. Ons succesvolle resultaat bestond uit de wil van mijn cliënt om "waarheid" te vervangen door het uiten van zijn menig in gradaties van vertrouwen.

Overmatige religieuze ceremonieën zoals strikte navolging van ritualistische aspecten van dagelijkse of wekelijkse routines, zijn een potentiële component van OCPD. Als een kind zou vragen wat de overwegingen zijn bij bepaalde eeuwenoude tradities kan de OCPD ouder antwoorden met "Doe het nou gewoon en waag het niet aan de relvantie te twijfelen". Vaak geloven de personen met deze vorm van OCPD in letterlijke interpretaties van de bijdel of de koran. Onvermurwbaar vasthouden aan de idee dat de wereld zo?n 5864 jaar geleden was gecreëerd, ondanks het bestaan van stenen die met de C14-methode gedateerd zijn op een paar miljoen jaar oud, is niets onverwachts. Gebruik maken van de wrake Gods als een instrument om gedrag te veranderen is een ongelukkige component van OCPD. Natuurlijk is niet verwonderlijk dat religieuze intolerantie een afgeleide is van deze manier van denken. Het zoeken naar fouten in verschillende inzichten of het oprichten van nieuwe kerken in uiteenlopende religieuze secten is niet ongewoon. Het bestaan van honderden subsets van Doopsgezinden of de eeuwig splitsende Hasidic (ultra-orthodoxe Joden) gemeenten is een bewijs van religieuze leiders die aan hun interpretatie van de bijbel star vasthouden. Een van mijn favoriete herinneringen aan een vrouwelijke OCPD bij het discussiëren van haar spiritualiteit was haar verzekering dat haar zienswijze van de oosterse filosofie overeen kwam met de "Ware Boeddhistische" zienswijze. De paradoxale humor is dat het loslaten van de waarheid het spirituele doel is van Boeddhisme (zoals ik het begrepen heb).

De behandeling van OCPD is ongelooflijk complex en langdurig. Daarom is enige diepgang in de beschrijving van de behandeling ver buiten het bereik van dit artikel. In het algemeen is het doel van de cognitieve-gedragsbehandeling voor OCPD, het helpen van deze mensen om een grotere tolerantie te ontwikkelen voor de notie dat de wereld uitsluitend grijs is en niet duidelijk begrensd is door de zwarte en witte lijnen van hun star vastgehouden meningen. Zoals bij alle behandelingen is het van immens belang om binnen de therapeutische behandeling de verstandhouding en het vertrouwen te ontwikkelen. Het bijbrengen van de cliënt over de gevarieerde natuur van deze conditie biedt de lijder de optie om die OCPD aspecten te identificeren die het meest belangrijk zijn in hun eigen leven. Als de cliënt deze neigingen identificeren kan als een handicap, is dat op zich een monumentale prestatie. De behandeling zal waarschijnlijk concentreren op het afbreken van en interveniëren in specifieke individuele aspecten binnen het OCPD spectrum. Een standaard cognitieve-gedragsinterventie kan bij het hamsteren werken, terwijl sociale vaardigheden en rollenspellen kunnen helpen bij een effectievere stijl in relaties. Assertiviteitstraining kan het mogelijk maken dat het vragen of antwoord geven zo vormgegeven wordt dat de ontvanger van de informatie niet vervreemd wordt. Het onderdrukken van alle specifieke interventies zou een gevoeligheid kunnen zijn zodat de lijder zijn dogmatische geloofsysteem opgeeft. Opgeven van de "waarheid in pacht" hebben en iemand de wereld te laten ervaren zonder "gelijk te hebben" is een ontzagwekkende ambitie. Het uitgekeerde dividend is onvoorstelbaar.

Zoals eerder gezegd is, heeft het bestaan van OCPD een vernietigend effect op relaties. De therapeutische relatie is ongelukkigerwijs niet uitgezonderd. Therapeuten kunnen geadviseerd worden alle mensen met OCPD van te voren te waarschuwen dat op een gegeven moment gedurende de therapie de hulpverlener zich onopzettelijk op een manier zal gedragen die de perfectionistische standaarden van de cliënt zullen schenden. Door in plaats van de relatie te beëindigen maar voort te zetten, kan deze situatie de cliënt helpen het conflict te beheersen. Het oplossen van conflicten tijdens de therapie kan een machtig therapeutisch hulpmiddel zijn. Reëel en beschikbaar blijven voor de cliënt is van immens belang. Als eenmaal begrip is vastgesteld, is het onmiddellijk geven van eerlijke feedback over de dynamica in een therapeutische relatie onontkoombaar. Door de communicatiekanalen open te houden tot het punt waarbij de cliënt de relatie wenst te beëindigen, wordt het punt waar een effectieve communicatie plaats kan vinden om het fundament van de relatie te verstevigen. In alle eerlijkheid, ongeveer vijftig procent van de OCPD cliënten blijven een lange tijd aan boord. Door in te zien dat het feitelijke conflict in de therapeutische relatie de onvermijdelijke manifestatie is van waarom zij überhaupt in therapie kwamen, springen velen er vroegtijdig uit door de enorme woede dat de hulpverlener een fout heeft gemaakt.

Dit artikel heeft een radicaal andere stijl dan mijn vorige artikelen. Ik ben mij ervan bewust dat er een nadruk ligt op de nasleep in zichzelf en in anderen, in plaats van een primair begrip of medeleven. Ik geloof er heilig in dat als men geïnformeerd is over de eigenschappen van deze conditie, mensen beter in staat zijn een passende behandeling kunnen zoeken. Het leven met de OCPD patronen is voor jezelf en de mensen rondom jou, vernietigend. Als jij aan het eind bent van je Latijn en deze eigenschappen zijn relevant, dan raad ik je met klem aan nieuwe wegen te zoeken.

© Dr. Steven Phillipson, 2000

Terug