Onverklaarbare (?) gnezing
Geplaatst: 09-08-2009 21:32
Ingezonden:
Jaren geleden was ik bij kennissen, meehelpen de kinderen naar bed te doen.
De kinderen hadden een zwaar metalen uitvouwbed, zo'n kastbed dat uit de kast viel als je dat niet met beleid deed, eerst de pootjes uitklappen en dan uitvouwen.
De kindeen waren druk en baldadig en zonder al die voorzorgen van kast rustig openen, pootjes uitzetten en bed laten zakken trokken zij de boel open waardoor ik dat loodzware metalen bed met een klap op mijn voet kreeg.
Zo erge pijn dat ik er niet eens meer van kon gillen of huilen, mijn voet was wel gelijk dik en blauw binnen een paar tellen. Ik kon er met geen mogelijkheid op staan. De moeder was verpleegkundige en testte voorzichtig en dacht dat de voet wel gebroken was.
Ze zetten mij op een stoel, voet op een andere stoel in het midden van een kring, gezin met kinderen en baby uit de wieg gehaald om mij heen zitten bidden.
Ik kende dat allemaal niet, sorry, maar even rust deed wel goed.
Je zag voor onze ogen in minuten die voet slinken, en het blauw trok weg, de pijn werd beduidend minder. En men dacht at er ook geen sprake meer was van een gebroken voet.
Ik kon er inderdaad weer voorzichtig op lopen.
Het klinkt als een wonder.
De volgende dag langs de dokter, die een foto niet meer nodig vond, wel rustig aan maar zelfs geen steunverband.
Het was echt wonderbaarlijk.
Heb je zelf ook van dit soort verhalen, onverklaarbare genezing, schrijf het neer!
Kruiden, volksgeneeskunst, een droom die uitkwam, enz ...
Jaren geleden was ik bij kennissen, meehelpen de kinderen naar bed te doen.
De kinderen hadden een zwaar metalen uitvouwbed, zo'n kastbed dat uit de kast viel als je dat niet met beleid deed, eerst de pootjes uitklappen en dan uitvouwen.
De kindeen waren druk en baldadig en zonder al die voorzorgen van kast rustig openen, pootjes uitzetten en bed laten zakken trokken zij de boel open waardoor ik dat loodzware metalen bed met een klap op mijn voet kreeg.
Zo erge pijn dat ik er niet eens meer van kon gillen of huilen, mijn voet was wel gelijk dik en blauw binnen een paar tellen. Ik kon er met geen mogelijkheid op staan. De moeder was verpleegkundige en testte voorzichtig en dacht dat de voet wel gebroken was.
Ze zetten mij op een stoel, voet op een andere stoel in het midden van een kring, gezin met kinderen en baby uit de wieg gehaald om mij heen zitten bidden.
Ik kende dat allemaal niet, sorry, maar even rust deed wel goed.
Je zag voor onze ogen in minuten die voet slinken, en het blauw trok weg, de pijn werd beduidend minder. En men dacht at er ook geen sprake meer was van een gebroken voet.
Ik kon er inderdaad weer voorzichtig op lopen.
Het klinkt als een wonder.
De volgende dag langs de dokter, die een foto niet meer nodig vond, wel rustig aan maar zelfs geen steunverband.
Het was echt wonderbaarlijk.
Heb je zelf ook van dit soort verhalen, onverklaarbare genezing, schrijf het neer!
Kruiden, volksgeneeskunst, een droom die uitkwam, enz ...