Je brein is de voordeur naar welke verandering dan ook

[Eveline]

Je brein is de voordeur naar welke verandering dan ook


Ze is klein en dapper. Vier maandjes oud. Zwart met witte vlekjes en niemand die mij kan vertellen tot welk ras zij behoort. Een lieve collega en vriendin had haar opgehaald van Schiphol op verzoek van een stichting die warme huizen zoekt voor hondjes die ergens op de wereld zijn verloren. Ze vraagt mij of ik even op haar kan letten, zij moet immers nog even iets doen.
Zij zit braaf naast mij, kijkt mij aan, alsof zij mij vraagt wie ik nou ben? Ik til haar op en kijk in haar bruine wijze oogjes en ben reddeloos verloren. Zij moet later in de week naar een asiel of ergens anders, waar ze moet wachten op een hondenmoeder of vader.
Ik sms naar huis: Willen wij een vierde hond? Ze heet Maggie. Het antwoord komt snel: Van mij "maggie".

De volgende ochtend wordt zij gebracht. Samen met haar beer en een kleedje met de geur van �thuis�. Want zij heeft nooit een huis gehad anders dan de straat. Mijn lief tilt haar op en zegt:�zo grietje, hoe gaat het nu met jou?�
De eerste dagen is zij wat stil. Onbeholpen want ze loopt nog niet zo goed. De dierenarts heeft het vermoeden dat zij is geslagen en geeft haar een prik. Ze huilt heuse kindertranen op mijn schoot. Ik sluit haar veilig in mijn armen en beloof haar oprecht dat zij tot haar laatste adem een veilig huis heeft. De weken glijden voorbij. Ze groeit als kool en windt met haar kleine hondenpootjes de andere drie heren om haar vingers.
Hugo, mijn eigenwijze Fauve, voedt haar op. Mijn oude heer van stand, Max, een statige oude labrador, wijst haar de weg, en Moos, mijn bruine goedaardige lab, beschermt haar van welk gevaar dan ook bij de sloot. Want zij jaagt graag op alles wat zwemt en beweegt. Hij duwt haar geduldig weg bij de waterkant want hij is nog niet zeker of zij wel kan zwemmen. Maggie is liefde. Zij zit naast mij als ik schrijf, soms lees ik haar voor en verbeeld ik mij dat zij luistert. Want zij buigt bij stille woorden, zucht als het te lang duurt, en kruipt op schoot als zij het mooi vindt.
Zo een klein hondenmeisje is toch onweerstaanbaar? Die zo van het leven houdt, zo geniet van liefde en warmte. Zouden we niet allemaal een Maggie willen zijn?

Ik deel iets belangrijks met haar want het afgelopen jaar leerde ik het hoogste licht kennen maar ook de diepste duisternis.
De eerste maanden van het jaar waren moeizaam met een onbekende eenzaamheid die ik niet eerder kende maar toen de zomer besloot dat het tijd was om geboren te worden veranderde mijn leven in een wereld met zonovergoten water, lange dagen op een boot, wonderlijke avonden aan een warme sloot en het stille geluk van liefde.
Het leven geeft iedereen een nieuwe kans. Een nieuw begin. Seizoenen om te helen, dagen om te vernieuwen, avonden om het leven te overdenken en altijd wacht er een nieuwe ochtend om opnieuw te beginnen. Een frisse nieuwe dag met een zucht van verademing want het is werkelijk waar: liefde heelt alles.
Ik wens jou een wonderlijke December maand met de gave van het licht aan je zijde. En als je het afgelopen jaar overdenkt dan hoop ik dat je weet dat de mooiste gave van het leven je eigen talent is. In jouw ziel woont de kompas van je leven. Ze duwt je terug als je de weg bent kwijt geweest en heel soms doen haar lessen zeer. Niet omdat zij je pijn zou willen doen maar omdat je in een leven woont dat niet meer bij je hoort. Luister dan naar haar en loop door. Adem diep en loop door, want de dag wacht op jou dat jij de weg naar je leven terug vindt.

Het grootste geschenk van het afgelopen jaar was Begin! Ik heb het boek geschreven met alle liefde en adem die ik in mij had om mezelf en jou een nieuw begin te geven. Als je het hebt gelezen dan dank ik je oprecht voor het feit dat jouw ogen die van mij heb mogen ontmoeten. Dan hoop ik zo dat ik voor jou een nieuwe weg heb mogen openen want het leven is te mooi om haar niet te leven.
De maand December hult mij in licht, ik schrijf in de stilte van mijn huis in een zee van kaarsen mijn nieuwe boek, The Gift. Ik heb geen woorden om je uit te leggen hoe verwonderlijk dit boek is en hoe dankbaar ik ben dat ik het mag schrijven. Want schrijven over hoe je het licht in jezelf kunt vinden is een groot cadeau. Ik leer van haar woorden dat het leven in ons woont met al haar wijsheid en oneindige mogelijkheden. Jouw onderbewustzijn is verbonden met dit licht en de gave van het leven is dat jij het licht in je hart meedraagt waar je ook gaat.

Ik schrijf met mijn Maggie op schoot. En vaak moet ik langs haar heen om de toetsen te raken van mijn computervriend omdat haar snuitje tussen mijn handen ligt.
Ik wens jou mooie dagen. Koester het leven met je liefde, geef het water met je trouw en bescherm het met je vertrouwen. Ban twijfel uit je hart en loop in liefde door naar een nieuw jaar. Moge vrede je waar je ook gaat vergezellen en mag het hoogste licht je als een warme jas omhullen.

In liefde

Patty Harpenau.


The Life Foundation .

wwww.thelifefoundation.nl
www.thelifecodes.com
info@thelifefoundation.nl
http://www.thelifefoundation.nl/pages/56778/Home_.html